Kappersverdiet

Een geslaagde roman is niet de som van de samengestelde ingrediënten.
Ergens in de jaren zeventig was de dichter H. S. werkzaam als redacteur/tekstbezorger bij een grote Amsterdamse uitgeverij. Hij moest daar eens een prozawerk corrigeren van J.v.D. , enfant terrible van de Nederlandse literaire wereld van dat moment. In zijn boek zwamde Van D. een pagina lang over huishoudelijke werkzaamheden die hij uitvoerde. In het bewaard gebleven corrigeerwerk van S. zijn de vele doorhalingen zichtbaar in die tekst met ernaast de door hem voorgestelde verbeteringen: twee zinnen die in essentie weergeven waar de schrijver mee bezig was.

Als Gerbrand Bakkers uitgever zich zou bedienen van zo’n editeur en die zou zich over het werk hebben gebogen, dan zou De kapperszoon zonder twijfel de helft dunner kunnen zijn. Het verhaal kabbelt, schokt hier en daar over hobbelige hindernissen en verzandt uiteindelijk na 300 bladzijden. De schrijver van het weemoedige meesterwerk Boven is het stil, heeft weliswaar een vaardige pen en doet niet te literair-gewichtig, maar de noodzaak om dit verhaal te vertellen ontgaat mij.