Enigszins wankel

Ik hou van de zinderende spanning die kan uitgaan van verboden liefdes. Vooral waar het liefde betreft tussen twee mannen/jongens. Dan heb je al snel een boel ingrediënten in handen om het verhaal tot meeslepende hoogten te voeren. Ik heb zulke boeken verslonden van Philippe Besson, David Fortems, Miguel del Castillo, Roger Peyrefitte, Eric Jordan, John Boyne en niet in het minst André Aciman. In de Franse pers verschenen lovende recensies over Chacours debuutroman. Ik zette hem direct na verschijning op mijn verlanglijstje en toen ik hem eindelijk in mijn bezit had, ben ik er comfortabel voor gaan zitten. De veelbelovende flaptekst en het warme onthaal in de pers, het heeft niet mogen baten. De intrige en de personages komen, wat mij betreft niet écht tot leven. Het lot van de twee geliefden lijkt een beetje op het thema uit een Verdi-opera: melodramatisch en ouderwets en de verschillende plaatsen van handeling doen afbreuk aan de samenhang. De verrassende wending in het laatste “bedrijf” is wel weer heel aardig, hoewel het een beetje gekunsteld aandoet.