Origineel, maar voldoet niet aan de verwachting

Maeve maakt op hetzelfde moment twee dingen mee die haar leven voor altijd veranderen: ze wordt gekust door Daniel, een moment dat onvergetelijk wordt als ze ook nog eens wordt gebeten door een haai. Meave houdt geen trauma over aan de aanval, maar krijgt juist een passie voor de roofvissen. Achttien jaar later is Maeve zeebioloog en keert na een onderzoek in Bimini terug naar het hotel van haar grootmoeder in Florida. De plek waar ze samen met haar tweelingbroer Robin opgroeide na het overlijden van hun ouders.

In Bimini leek Maeve haar leven onder controle te hebben, maar terug in Florida wordt ze geconfronteerd met haar verleden. Onverwachts staat ze weer oog in oog met Daniel, jaren nadat hun relatie is stukgelopen, en hij heeft zijn dochtertje meegenomen. Alsof dat nog niet pijnlijk genoeg is ontdekt ze dat Robin een roman heeft geschreven over haar mislukte relatie met Daniel. Als er een ‘ontvinde’ haai aanspoelt vlucht Maeve in haar werk, maar moet ze tegelijkertijd de confrontatie met haar verleden aangaan.

Schrijfster Ann Kidd Taylor brak in Amerika door met de memoires Traveling with Pomegranates, die ze samen met haar moeder schreef. Zwemmen met haaien schreef ze daarentegen alleen en is haar eerste boek dat in het Nederlands verschijnt. Na een aantal pagina's is duidelijk dat Kidd Taylor een simpele, maar fijne schrijfstijl heeft doordat ze niet meer zegt dan nodig is. Vertaalster Marion Drolsbach houdt deze stijl ook goed vast. Al zou de originele titel, The Shark Club, in letterlijke vertaling nog meer van toepassing op de roman zijn.

De schrijfster geeft je via een ik-perspectief een kijkje in het leven van Maeve, waardoor er snel een band tussen de lezer en het hoofdpersonage ontstaat. Voor het verhaal neemt Kidd Taylor de ingrediënten van een feelgood-roman en steekt deze in een origineel jasje. Door het haaienthema speelt het verhaal zich af op meer bijzondere locaties dan de gemiddelde roman. Denk aan tropische wateren met haaien en onderzoekscentra. Tegelijkertijd is Maeve een succesvolle vrouw op zoek naar de liefde. Want naast het feit dat Daniel weer spontaan in haar leven verschijnt is er ook nog de mede-onderzoeker Nicholas. Al snel blijkt dat liefde verder gaat dan romantiek. Zo is er Daniels dochtertje Hazel die ook haar moeder heeft verloren en net als Maeve dol is op haaien. Zorgen deze overeenkomsten voor een sterke band of zit ook hier het verleden in de weg? En tenslotte zijn er de haaien die een belangrijke plek in Maeves leven hebben.

Door de combinatie van deze inhoud ontstaat er een interessant verhaal, want Maeve zal keuzes moeten maken met betrekking tot de liefde en haar toekomst. Daarnaast probeert Kidd Taylor op een bepaald punt spanning toe te voegen door haaienstropers een rol te geven in deze roman, maar dit leidt eerder af van het verhaal dan dat het echt iets toevoegt. En dan is er nog een ander dingetje, want in het verhaal wordt er naar een punt toegewerkt, maar uiteindelijk besluit de schrijfster toch het roer om te gooien. Op een bepaalde manier is dit verrassend, maar toch voldoet het bij het dichtslaan van de roman niet aan de verwachting die je van tevoren had.

Het is dan ook moeilijk om Zwemmen met haaien te plaatsen. Aan de ene kant heeft het de structuur van een chicklit door de succesvolle vrouw die twee mannen in haar leven heeft waar ze tussen kan kiezen. Aan de andere kant is het verhaal soms te serieus en geeft de plottwist net niet dat fijne gevoel dat een feelgood-boek normaal bevat. Ann Kidd Taylor heeft een originele roman geschreven, maar het verhaal raakt nét niet genoeg.