Een forse voorraad sterke verhalen...

Stel dat parallelle werelden bestaan en je zou parallelle persoonlijkheden van Paul met elkaar kunnen laten kletsen aan de interdimensionale Bar... Wat zou er dan leuker zijn dan parallelle schrijvers samen dat multiversum te laten bouwen?

Redacteur en auteur Johan Klein Haneveld organiseerde het – we weten niet welke Johan uit welke parallelle wereld precies met welk idee kwam en hoeveel parallelle 'Bar'-bundels er uiteindelijk zijn ontstaan. Voor deze recensie beperk ik me tot de éne versie in mijn werkelijkheid – als u dit leest is het ook de uwe. Naast de normale beperking dat het mijn mening is, is er dus ook nog de beperking dat het uit mijn dunne schil van het onmetelijke multiversum komt. Uw recensent wordt wel heel erg klein.

Deze versie beviel me - ik weet niet hoe de bundel in parallelle werelden is geworden. Zoals Leibnitz (1646-1716 in mijn wereld) zei: wij leven in de beste van alle mogelijke werelden. Ik nodig graag lezers uit om mij te bewijzen dat dit niet zo is. Het boek bevat 37 (!) korte en vlot te lezen verhalen in ongeveer 270 pagina's. Sommige auteurs schreven meerdere bijdragen, toch is de breedte een mooi signaal voor de fantastische schrijverij in ons Nederlands taalgebied. Er is ruime variatie in type, lengte en diepte - dat maakt deze verhalenbundel aantrekkelijk. Het leukst vond ik de verhalen waarin de Bar er daadwerkelijk toe doet, daar heeft de uitdaging geleid tot creativiteit. In het concept passen ook verhalen waarin de Bar uitsluitend de locatie is waar het verhaal verteld wordt, het maakt hun plek in de bundel wel minder geïntegreerd.

Boeiend vind ik dat er thema's regelmatig terugkwamen. Mij vielen op de interparallelle wapensmokkel, klimaatproblemen (en daarin regelmatig extreme kou) en agressieve of zelfs wraakzuchtige vrouwen. Is dit het opflikkerende onderbewuste van onze bubbel of zijn het mijn bevooroordeelde waarnemingen? Ik vind dat een boeiend onderwerp voor een uurtje bij een glas rode wijn (in de Bar wordt natuurlijk vooral Belgisch bier gedronken).

Toch een paar kritiekpuntjes bij deze bundel. De uitgever heeft gekozen voor een erg volle bladspiegel, het lezen is daardoor minder aangenaam.
Daarnaast blijft waar: In der Beschränkung zeigt sich der Meister (Goethe, 1749-1832 in mijn wereld) - de bundel had met een strengere redactie op het aantal bijdragen niet aan kwaliteit ingeboet, voor mijn gevoel: integendeel. Het neigt nu af en toe naar het oppervlakkige.

Als bij 37 verhalen een recensent over elk verhaal iets wil zeggen, wordt het een lang stuk. Het zij zo, tot het moment dat we een betere wereld hebben gevonden.

Dit zijn de verhalen:

Johan Klein Haneveld – De zieke dinosaurus: een speelse inleiding in het idee van de bundel met een snoezig verhaaltje.

Sonja Boschman – De oneindige ongelukkigheden van Pa-wer: als Paul in Egyptisch Rotterdam rondloopt, lijkt het piratendom toch een goed alternatief. Dat had hij eerder kunnen bedenken, maar dan hadden we dit vriendelijke schelmenverhaal gemist.

Taïs Teng - Een Paul is een Paul, ongeacht naam of lijf: samen ben je sterker, ik denk dat veel scholieren graag zo'n solidair vriendengroepje met zichzelf zouden willen hebben. Een liefelijk verhaal.

Mike Jansen – Doelwit: er stormt een guerrillastrijder de bar binnen: waar hebben de vijanden zich verschanst? Technologie uit een parallelle wereld kan dan helpen, maar informatie kan twee kanten op: wat lees ik daar over mijn wereld?

Ursula Visser – Sheriff Pauline: ze stormt rechtstreeks uit het Westen binnen, vijf minuten later vertelt ze haar verhaal aan een Belgisch biertje. Met zichzelf als vrienden. Net wat te makkelijk geschreven.

Taïs Teng - De vrouw die uit de Fimbulwinter kwam: een prachtig verhaal van omkering, met mooie vondsten en een bijzondere boodschap. Alle werelden zijn parallel, maar sommigen zijn paralleller dan anderen – dit was één van mijn favorieten.

Remco Bruijns – De kameraad uit het oosten: technologie smokkelen over de parallelle grenzen gebeurt vaker. Het geeft Paul een voorsprong. Het is logisch, maar niet altijd spannend.

Joachim Heijndermans – Sneetje hier, sneetje daar: het hebben van een moraal kost geld, compensatie door een goed gevoel is dan belangrijk. Leuke bemoediging uit de parallelle wereld.

Joke Adam – Cursor: een leuk idee over thirdpersonshooters wordt mooi uitgewerkt. De Bar lijkt een vreemde move, maar juist de suggestie van een toekomstige rol maakt het verhaal intrigerend.

Mike Jansen – Overlap: als een aarde wordt vernietigd, kan dat parallelle werelden bedreigen? En kan dat door overleg in de Bar worden tegengegaan? Dat roept om een grotere uitwerking.

Taïs Teng - Anouschka's kampioen: een vermakelijk verhaal, bloemrijk geschreven. De link met de Bar is flinterdun, maar het sterke verhaal draagt voldoende.

Jorrit de Klerk – Terminus: de schrijver creëert onder de dubbele bodem nog een bodem. Intrigerend, met een betekenisvolle emotionele laag. Mooi en gevoelig. Een favoriet.

Martijn Kregting – Kopieergedrag: het begint met een geestenuitwisselingsproject, het eindigt als een complete bedreiging van het concept van het boek. Een mooie en goedgevonden afsluiter, lekker dwars. Een compliment waard!

Mike Jansen – Een drankje tegen de pijn: een borrel doet wonderen, nu gaat de bar drank exporteren. Origineel en vakkundig uitgewerkt.

Karel Smolders – Vampiers, groupies en malheurs: bij zo'n variëteit in werelden moeten er ook vampierwerelden zijn. Een verrassende clou, dat zeker. Het lijntje met de Bar is razend dun.

Eowen Valk – Even geen honger: sommige buitenwerelden zijn gewoon écht gevaarlijk. Je kunt de Bar wel binnenkomen, maar de buitenwereld blijft. De Bar is dan machteloos. Mooi van droefheid.

Bart de Wolf – Hoge nood: niet elke parallelle wereld wil je in huis hebben, maar ja: hoe hou je ze buiten? Daar komen problemen van. Die problemen heeft Bart gevonden en beschreven. Horror. Maar in de context wel functioneel.

Martijn Kregting – Ik boetseer de wereld: een horrorverhaal – ik heb daar niet veel verstand van en ook geen affiniteit mee, sorry. Het lijntje met de Bar is dun.

Ninja Paap-Luijten – Het ultieme geloof: natuurlijk zijn er allerlei religies in de vele werelden – dit is een horrorgeloof, daarvan heb ik geen verstand. Ik laat het (laatste) oordeel aan de lezer.

Liesbeth Jochemsen – Waar voor je geld: soms hebben de Paulen en Paula's het wel heel slecht getroffen. Maar misschien is er nog hoop? Zo ja, dan speelt de Bar een rol. Een nachtmerrie-verhaaltje.

Debby Willems – De huls: mix horror met fantasy en romantiek en emotie. Plaats het in een Bar-ontmoeting tussen een magie-wereld met een militaristische wereld. Voeg een verrassend einde toe bij van de uitgang van de Bar. Mooi opgebouwd en goed uitgewerkt.

Ursula Visser – De man van Atlantis: als je kieuwen en vliezen hebt, dan willen ze wel naar je sterke verhaal luisteren. Het échte verhaal komt een volgende keer, zoals dat hoort in een Bar.

Taïs Teng - De wrange zwam: een mythisch verhaal van Grieks-epische proporties. Het had overal verteld kunnen worden, maar het gebeurt toevallig in de Bar. Ach, een goede sage is altijd welkom.

Manon van Loenen – De veren maken de man: als ongelijke Paulen elkaar ontmoeten, moet je wel werken aan begrip. Een moralistisch verhaaltje zonder veel clou.

Joost Uitdehaag – Liefde en magie in twee werelden: een lief toververhaal, heel goed verteld. De Bar is de toevallig locatie en de ontmoeting wordt prachtig geregisseerd. Met plezier gelezen.

Bart de Wolf – Het laatste verhaal: niet alle Paulen zijn vriendelijk, een schijnbare dader zou slachtoffer kunnen zijn, sterke verhalen kunnen waar zijn, maar ook zomaar... Mooie dubbele bodems!

Jaap Boekestein – Magister onder de schaduwzon: Paul uit een magie-wereld ontmoet in de Bar hulp-Paulen. Het is voorspelbaar: geen macht is bestand tegen een Paulensamenwerking. Het levert wel een leuk verteld verhaal op.

Taïs Teng - Een kop ijskoude cappuccino met veel te weinig melk en andere wensen: zelfs in de Bar zijn wensen dodelijk, als de gezamenlijke Paulen geen oplossing vinden, heeft de Bar meer in petto. Mooi en goed verteld!

Django Mathijsen en Anaïd Haen - Hiebitt'l!: mijn favoriete Paul uit de bundel, uit een prachtige omgekeerd parallelle wereld en een (omgekeerde?) boodschap van zijn moeder. In de top-3.

Theo Barkel – De gordiaanse sitar: Ragnarok heeft ook vele parallelle gedaanten en deze is absoluut de moeite waard. Gelukkig heeft Paul een formidable sitargevoel. Onderhoudend fantasievol.

Karel Smolders – Hallelujah: voor een pestend ras van genetica-geniën is één wereld al voldoende om chaos te realiseren. Komt de oplossing uit de Bar? Soms doet bier wonderen. Leuk verteld verhaal.

Peter Eijk – Oplossingen: je eigen wereld is zo bekend dat je de wonderen niet meer ziet. Dat is lastig voor bescheiden mensen. Een kleinood.

Joke Adam – De beste van alle werelden: je hebt het sterkst mogelijke verhaal en je weet het. Maar in het multiversum is niet alleen alles mogelijk, alles is er daadwerkelijk – zelfs een nog sterker verhaal. Toffe paradox.

Jaap Boekestein – Pauls Podium: hoe verschillend parallelle werelden ook zijn, hoe verschillend de bewoners, de liefde blijft. Een mooi verhaal met een blijvende boodschap.

Frans van der Eem – Maiden Speech: de bundel is bijna uit, maar gelukkig krijgen we nog een bargevecht. In een vrolijke context waarin onverwachte Paulen hun opwachting maken. Het leest wel lekker weg.

Liesbeth Jochemsen – De piskabouter: wat is een Bar zonder bier en bitterballen? Voordat we de bundel verlaten, krijgen we nog wat recepten. Ik zou zeggen: leer en pas toe!

Johan Klein Haneveld – En toen … : we sluiten af. Tot de volgende bundel!