Lezersrecensie
Frisse fantastische verhalen in een snoeppot
Voor mijn kleinkinderen heb ik een snoepjestrommel: snoep in alle soorten en maten en smaken en kleuren. Daaruit te mogen kiezen is het mooiste moment van het bezoek aan opa en oma. EdgeZero heeft hetzelfde concept. Het verzamelt jaarlijks de mooiste verhalen uit het fantastische genre die hebben meegedaan aan prijsvragen of zijn gepubliceerd in tijdschriften of bundels. De aanpak is een garantie om gevarieerd en goed materiaal in huis te krijgen, het leidt elk jaar weer tot een trommel vol lekkers. In 2021 waren dat 24 toffe verhalen, van zoet tot pittig, van oppervlakkig tot diepgravend, lekkers voor elk moment. Niet elk verhaal zal iedere lezer aanspreken, ik vond ook niet alle verhalen even sterk. Maar als een verhaal of een genre je wat minder aanspreekt, dan is de oplossing eenvoudig: snel naar de volgende, want er is genoeg lekkers te proeven. Met 24 verhalen op bijna 400 pagina's (!) is het te veel om elk verhaal ruime aandacht te geven. Maar elk verhaal verdient wel aandacht (disclaimer: ik ben niet van de horror, sorry; een afwijking van mij).
Frank Roger – Uit de bocht gescheurd: een tof parallelle-wereldenverhaal waarin een vliegtuig een wat instabiele waarschijnlijkheidskoers heeft gevolgd. Voor mij was dit een 'ik-wou-dat-ik-dat-geschreven-had' verhaal.
Wouter van Gorp – Tussen Hemel en het Zand: de schrijver vertelt in een dystopische wereld met een vleug horror en een western-sfeertje dat moraalloos leven misschien wel de enige manier is. Somber, maar goed geschreven.
Django Mathijsen en Anaïs Haen - Niet Hitler... : Tijdreizen heeft neveneffecten, dat is onontkoombaar. Soms worden die te ingrijpend... Een invoelbaar verhaal met een mooi tempo.
Roderick Leeuwenhart & Taïs Teng: Een aria in het Huis der Stilte & andere opera's: Als componist zoek je naar een manier om werkelijkheid te vangen. Maar de realiteit is zomaar gruwelijker dan de uitvoering. Mooi talig geschreven, het blijft horror.
Esther Wagenaar – Onvoltooid: het blijft horror, maar het is wel heel liefelijk geschreven.
Rob Geurkens – De Jagers en het smalle huis: vloek, kerkhof, dood, magie. Het blijft horror.
Guido Eeckhaut – Een tijdelijk probleem: de dilemma's van het veranderen van de geschiedenis zijn onoplosbaar. Leven we in de best mogelijke wereld? In ieder geval in één van de varianten ervan...
Debby Willems – Kinder Surprise: een brief met pamfletteske trekjes, gericht op het creëren van emoties. Voor mij te weinig subtiel.
Michael Blommart & Mike Jansen – De Incunabel van Asgard: kennis heeft een prijs, oude kennis heeft een hoge prijs. Maar het inspireert wel de Nederlandse fysici. Leuk verteld met toffe linkjes met de vaderlandse geschiedenis.
Mark Groenen – Hildernisse, een documentaire: ik woon twee kilometer van het verdronken land van Hildernisse; voor het dorp is verdronken zijn een beter lot dan wat hier dreigt. Een bezwerend verhaal, vooral door hoe mensen reageren.
Roelof Goudriaan & Tais Teng: Muizenoortjes en tiara's: als je ze gaat doorleven, ligt de grens tussen sprookje en nachtmerrie soms net ergens anders dan je zou denken. Aangenaam verteld.
Sigrid Lensink-Damen – De Nonnen van het Halve Gezicht: een absurd religieus ritueel met hinten van verborgen betekenissen en flinterdunne relaties met ons bestaan. Beangstigend en intrigerend mooi.
Kelly van der Laan – Zwanenzang: schoonheid en verdriet in goede dosering. De epiloog maakt de dosis Matrix te groot, vond ik. Zonder expliciete boodschap was het verhaal krachtiger geweest.
Jaap Boekestein – Regatta van Duizend Glinsterende Kathedralen: het onmogelijke is simpel als je in tempels rond zeilt, maar tegelijk is het onmogelijke altijd ook onverwacht. Een mooi absurd verhaal, zonder boodschap en met schoonheid.
Han van den Munckhof – Te lang: een dystopische en cynische vertelling met een prachtig open en hoopgevend einde. Precies kort genoeg.
Jan J.B. Kuipers – Dochter van de Aardstroom: het taalgebruik is bezwerend, het verhaal beschrijft mysterieus de omkeer van afglijden naar nieuwe hoop met – wat mij betreft – net te veel woorden
Tais Teng – Een winterlied voor trol en langeleik: een vleugje magie, een druppeltje sprook, een snufje fabel en een theelepel romantiek, oplossen in dansende taal en even opwarmen. Kijk uit, niet te veel tegelijk drinken!
Paul Harland & Mike Jansen: Retrometheus: de tijdmachine geeft de auteurs de mogelijkheid om onbevangen een alternatief heden te beschrijven. Ik had het vermoeden dat als opperste ellende de huidige leiding van de Russische Federatie zou verschijnen – dat gebeurt niet (toch leuk verrassend!). Maar welke werkelijkheid het meest beangstigend is ...
Johan Klein Haneveld – Het paradijs gevonden: een zeer gemengd gezelschap op zoektocht naar voedsel in een dystopische wereld. Je kunt zomaar de meest waardevolle zaken over het hoofd zien, maar wie ogen heeft ziet wonderen. Een mooi hoopgevend slot!
Joost Uitdehaag – Pake Pollok: wie de geschiedenis vergeet, is gedwongen die te herhalen – maar soms is dat de enige manier om uit de huidige ellende te komen. Een hoopvol verhaal waarin blijkt dat oude idealen hun kracht niet verliezen en ook in nieuwe omstandigheden voor inspiratie kunnen zorgen. Ik heb ervan genoten.
Maarten Luikhoven – Mirage: als de werelden van wat-had-kunnen-zijn zich mengen met de wereld van wat-is, dan gebeurt er van alles. Een beetje makkelijk einde, maar wel leuk romantisch.
Tais Teng & Jaap Boekestein – De Vulkaantemmers van Hoog-Holland: van een aanslag op de Mexicaanse drugspresident tot activistische Gaia-priesteressen: voor het redden van de wereld heb je niet genoeg aan zes minuten rekentijd op je supercomputer. Het komt allemaal langs en het past ook nog in een vrolijk verteld verhaal.
Wendy Torevliet – Rouw in 3D: voor de echt belangrijke zaken van het leven levert techniek geen oplossingen. Als je dat vergeet, raak je dus diep in de problemen. Technisch goed geschreven met wel wat emotioneel effectbejag.
Mike Jansen – De put, de weg en de sterren: domme rechtlijnige militairen zijn ongeschikt voor eerste contacten, dat is maar weer eens duidelijk. Gelukkig hebben we een slimme Nederlandse uitvinder, geniaal en met een vooruitziende blik - .die aliens begrijpen dat...
Frank Roger – Uit de bocht gescheurd: een tof parallelle-wereldenverhaal waarin een vliegtuig een wat instabiele waarschijnlijkheidskoers heeft gevolgd. Voor mij was dit een 'ik-wou-dat-ik-dat-geschreven-had' verhaal.
Wouter van Gorp – Tussen Hemel en het Zand: de schrijver vertelt in een dystopische wereld met een vleug horror en een western-sfeertje dat moraalloos leven misschien wel de enige manier is. Somber, maar goed geschreven.
Django Mathijsen en Anaïs Haen - Niet Hitler... : Tijdreizen heeft neveneffecten, dat is onontkoombaar. Soms worden die te ingrijpend... Een invoelbaar verhaal met een mooi tempo.
Roderick Leeuwenhart & Taïs Teng: Een aria in het Huis der Stilte & andere opera's: Als componist zoek je naar een manier om werkelijkheid te vangen. Maar de realiteit is zomaar gruwelijker dan de uitvoering. Mooi talig geschreven, het blijft horror.
Esther Wagenaar – Onvoltooid: het blijft horror, maar het is wel heel liefelijk geschreven.
Rob Geurkens – De Jagers en het smalle huis: vloek, kerkhof, dood, magie. Het blijft horror.
Guido Eeckhaut – Een tijdelijk probleem: de dilemma's van het veranderen van de geschiedenis zijn onoplosbaar. Leven we in de best mogelijke wereld? In ieder geval in één van de varianten ervan...
Debby Willems – Kinder Surprise: een brief met pamfletteske trekjes, gericht op het creëren van emoties. Voor mij te weinig subtiel.
Michael Blommart & Mike Jansen – De Incunabel van Asgard: kennis heeft een prijs, oude kennis heeft een hoge prijs. Maar het inspireert wel de Nederlandse fysici. Leuk verteld met toffe linkjes met de vaderlandse geschiedenis.
Mark Groenen – Hildernisse, een documentaire: ik woon twee kilometer van het verdronken land van Hildernisse; voor het dorp is verdronken zijn een beter lot dan wat hier dreigt. Een bezwerend verhaal, vooral door hoe mensen reageren.
Roelof Goudriaan & Tais Teng: Muizenoortjes en tiara's: als je ze gaat doorleven, ligt de grens tussen sprookje en nachtmerrie soms net ergens anders dan je zou denken. Aangenaam verteld.
Sigrid Lensink-Damen – De Nonnen van het Halve Gezicht: een absurd religieus ritueel met hinten van verborgen betekenissen en flinterdunne relaties met ons bestaan. Beangstigend en intrigerend mooi.
Kelly van der Laan – Zwanenzang: schoonheid en verdriet in goede dosering. De epiloog maakt de dosis Matrix te groot, vond ik. Zonder expliciete boodschap was het verhaal krachtiger geweest.
Jaap Boekestein – Regatta van Duizend Glinsterende Kathedralen: het onmogelijke is simpel als je in tempels rond zeilt, maar tegelijk is het onmogelijke altijd ook onverwacht. Een mooi absurd verhaal, zonder boodschap en met schoonheid.
Han van den Munckhof – Te lang: een dystopische en cynische vertelling met een prachtig open en hoopgevend einde. Precies kort genoeg.
Jan J.B. Kuipers – Dochter van de Aardstroom: het taalgebruik is bezwerend, het verhaal beschrijft mysterieus de omkeer van afglijden naar nieuwe hoop met – wat mij betreft – net te veel woorden
Tais Teng – Een winterlied voor trol en langeleik: een vleugje magie, een druppeltje sprook, een snufje fabel en een theelepel romantiek, oplossen in dansende taal en even opwarmen. Kijk uit, niet te veel tegelijk drinken!
Paul Harland & Mike Jansen: Retrometheus: de tijdmachine geeft de auteurs de mogelijkheid om onbevangen een alternatief heden te beschrijven. Ik had het vermoeden dat als opperste ellende de huidige leiding van de Russische Federatie zou verschijnen – dat gebeurt niet (toch leuk verrassend!). Maar welke werkelijkheid het meest beangstigend is ...
Johan Klein Haneveld – Het paradijs gevonden: een zeer gemengd gezelschap op zoektocht naar voedsel in een dystopische wereld. Je kunt zomaar de meest waardevolle zaken over het hoofd zien, maar wie ogen heeft ziet wonderen. Een mooi hoopgevend slot!
Joost Uitdehaag – Pake Pollok: wie de geschiedenis vergeet, is gedwongen die te herhalen – maar soms is dat de enige manier om uit de huidige ellende te komen. Een hoopvol verhaal waarin blijkt dat oude idealen hun kracht niet verliezen en ook in nieuwe omstandigheden voor inspiratie kunnen zorgen. Ik heb ervan genoten.
Maarten Luikhoven – Mirage: als de werelden van wat-had-kunnen-zijn zich mengen met de wereld van wat-is, dan gebeurt er van alles. Een beetje makkelijk einde, maar wel leuk romantisch.
Tais Teng & Jaap Boekestein – De Vulkaantemmers van Hoog-Holland: van een aanslag op de Mexicaanse drugspresident tot activistische Gaia-priesteressen: voor het redden van de wereld heb je niet genoeg aan zes minuten rekentijd op je supercomputer. Het komt allemaal langs en het past ook nog in een vrolijk verteld verhaal.
Wendy Torevliet – Rouw in 3D: voor de echt belangrijke zaken van het leven levert techniek geen oplossingen. Als je dat vergeet, raak je dus diep in de problemen. Technisch goed geschreven met wel wat emotioneel effectbejag.
Mike Jansen – De put, de weg en de sterren: domme rechtlijnige militairen zijn ongeschikt voor eerste contacten, dat is maar weer eens duidelijk. Gelukkig hebben we een slimme Nederlandse uitvinder, geniaal en met een vooruitziende blik - .die aliens begrijpen dat...
2
Reageer op deze recensie