Onbekommerd leesplezier in gevarieerde werelden

Ik houd van verhalenbundels met fantastische vertellingen. Ik ben geen lezer (of kijker) van series waarin verhaallijnen eindeloos lang duren, maar ik wil korte en krachtige vertellingen. Maar dan wel verhalen met échte karakters, geloofwaardig gemaakte omgevingen, zinvolle vertellingen met een boeiende ontwikkeling en liefst dan ook iets dat je laat nadenken – ah, zie daar de uitdaging van het korte verhaal.
Ik schrijf zelf ook een beetje, ik ken dus van persoonlijke ervaring de worsteling om dat allemaal in een pagina of twintig, dertig onder te brengen. Lastig, maar wat mij betreft: strakke grenzen triggeren de creativiteit. Elke keer als ik een verhalenbundel open, heb ik dus de warme verwachting: wat ga ik vandaag meemaken?

De bundel Verhalenvertellers 4 (Uitgeverij Macc) is de 4e uit een serie. De eerste drie heb ik niet gelezen, ik begin dus blanco. Ik wil over een paar van de verhalen wat opmerkingen maken, niet bij alle tien – de lezer mag ook verrast worden. Maar om toch maar vooruit te lopen op de slotconclusie: ik heb me prima vermaakt.

In 'De gaten' beschrijf Johan Klein Haneveld de exploratie van een onderwaterwereld. Veronderstellingen over waar intelligentie verwacht kan worden blijken onjuist. Het onvermogen van communicatie tussen intelligenties wordt oorzaak voor agressie. Dat is geen nieuw thema, het wordt leuk uitgewerkt en de slotscène opent de mogelijkheid tot toekomstig beter begrip. Ik houd van eindes die vergezichten openen.

Jaap Boekestijn is aanwezig met 'Kom dappere burger ....' (de titel is héél veel langer). De aanschaf van een nieuw ruimtejacht blijkt veel meer van de nieuwe eigenaar te vragen dan gedacht. De complicaties zijn humoristisch, het verhaal wordt prima verteld.

'Kweekvlees' van Johan Klein Haneveld en Theo Barkel is horror. Ik ben geen liefhebber van dat genre, dus ik ben iets bevooroordeeld... Ik zag mijn vooroordeel een beetje bevestigd in het volgens mij wat te makkelijke einde - een beetje jammer voor een verhaal dat goed verteld wordt.

Theo Brakel vertelt in 'Drie' een uitbundig verhaal over het belang van aanvraagformulieren: de administratieve last van ons huidige Nederland wordt geëxtrapoleerd naar interstellair niveau en hoger. Een aangenaam verhaal.

In 'Groot wild' beschrijft Martijn Kregting vanuit het uitgangspunt van parallelle werelden de concurrentie tussen verschillende alternatieven van dezelfde persoon. Leuk verteld, het bekende uitgangspunt krijgt aan het eind een toffe twist die het verhaal absoluut lezenswaardig maakt.

In 'Over bestrate hemels en een diamanten oceaan' creëert Taïs Teng een wereld waarin de lezer samen met de hoofdpersoon kan verdwalen, waarin de wonderen om elke straathoek opduiken en waarin niets voorspelbaar is. Geen diepgravende gedachten, geen boodschap, maar een ontspannen avontuur in een absurdistische omgeving. Ik vond het zeer vermakelijk.

Samenvattend? Een bundel met gevarieerde verhalen. Van science fiction tot fantasie tot horror, met veel verhalen die op grensvlakken liggen. Er zijn geen zwakke verhalen, maar ook geen verhalen met totaal nieuwe ideeën (maar ja, dat is natuurlijk ook eigenlijk niet meer mogelijk, toch?). Wel zorgen de verhalen voor nieuwe twists, verkennen er een paar nieuwe ideeën. En vooral: ze zijn onderhoudend, leuk geschreven, keurig vormgegeven. Goed een paar uren onbekommerd leesplezier.