Raak geschreven boek

M. is 12 jaar en groeit op in een gezin vol chaos en geweld. Op school past ze zich geruisloos aan, keer op keer. Ja, keer op keer, want het gezin is constant op de vlucht en verhuist van het ene dorp naar het andere. M. probeert banden te smeden, maar kan met niemand een gedeeld verleden opbouwen. Besta je wel echt als er niemand getuige is van je leven?

In ‘Dat beloof ik’ leer je M. goed kennen. Het wordt snel duidelijk dat zij geen zorgeloos kind kan zijn. M. moet aldoor op haar hoede zijn. Ze pikt elk signaal op dat op dreigend gevaar wijst, hoe klein het ook is. Haar lichaam staat continu in de startblokken. Rennen kan ze als de beste, zich verstoppen ook. De auteur weet de angst waarin het meisje leeft heel treffend te beschrijven. De vergelijkingen in het boek vond ik vaak erg krachtig. Hieronder een voorbeeldje. Zo op zichzelf zegt die zin weinig, maar in het verhaal is die echt op z’n plek en van toegevoegde waarde.

“De ribstof van haar broek trilde even als een paardenflank onder een horzel.”

Niet alleen de angst van M. wordt heel sterk beschreven, ook haar twijfels en frustraties komen naar voren in het verhaal. Je begrijpt de dingen die M. doet, of net niet doet, omdat je als lezer begrijpt waar haar reacties vandaan komen. Het is boeiend om te lezen over hoe ze zichzelf staande probeert te houden in steeds weer een andere omgeving. Het is schrijnend om te beseffen hoe weinig aandacht er is voor hoe het echt gaat met M.

Het einde van het boek vond ik krachtig, al was de auteur me enkele hoofdstukken voor het einde wel even kwijt. ‘Dat beloof ik’ gaat over het effect dat een problematische opvoedingssituatie heeft op een kind, over hoe een kind wortels nodig heeft om te kunnen groeien, over hoe angst en onveiligheid doorwerken tot in elke vezel van een kind, over het belang van liefde, geborgenheid en aandacht, over het belang van een thuis.