Over drie moedige, standvastige zussen
Livi en Cibi overleven jaren in Auschwitz-Birkenau en maken o.a. mee hoe het evolueert van een werk- naar een dodenkamp. Ik kan mij nog steeds onmogelijk voorstellen hoe dat besef moet aangevoeld hebben. De meisjes worden aldoor in het ongewisse en dus doodsbang gehouden, ze vermageren en verzwakken, ze worden ziek en genezen weer. Ze ontsnappen telkens weer aan selecties voor de gaskamers. En geloof het of niet, soms is de welwillendheid van net die ene bewaker de sleutel tot hun overleving op dat moment. Hoe klein die welwillendheid ook is, het maakt het verschil. Zo wordt een lijfstraf terug opgezegd, wordt een zus verstopt voordat een ontruiming plaatsvindt en krijgen ze nette kleren aan waardoor ze niet geselecteerd worden. Ook op een plaats zoals Auschwitz-Birkenau slagen de meisjes erin op zo’n momenten een klein beetje hoop te voelen.
Wat hen natuurlijk vooral op de been houdt, is elkaars gezelschap, aanmoediging en bescherming. Wanneer ook Magda in het kamp arriveert, herkent ze haar zussen amper. Zij voelt zich schuldig dat haar zussen zoveel geleden hebben, terwijl haar zussen net opgelucht zijn dat Magda niet eerder arriveerde. Toch overheerst op dat moment een soort blijdschap omdat ze herenigd zijn.
Wat aan dit verhaal opvalt, is dat de onveiligheid voor de zussen niet stopt op het moment dat de oorlog stopt. Jaren later worden ze op veel plaatsen nog steeds buiten gekeken. Ze besluiten echter te blijven vechten voor een leven in vrijheid. De standvastigheid en moedigheid van de zussen valt eigenlijk moeilijk in woorden te omschrijven, net als hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van charlieleest
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
