Lezersrecensie
Recensie ‘Een schot in de roos’
Documentairemaker Floor doet haar job graag en wil indruk maken op haar baas. Daarom gaat ze in op zijn vraag om af te reizen naar Schotland en een documentaire te maken over de zoektocht naar haar vader. Door een dwaze actie raakt Floor voor vertrek haar rijbewijs kwijt, dat bemoeilijkt natuurlijk het maken van een roadtrip. In Schotland kan ze journalist Owen ervan overtuigen om haar chauffeur te zijn, want hij heeft zijn eigen redenen om haar vader te willen vinden.
Ik lees eigenlijk niet graag feelgood, maar omdat ik dit boek als verrassing kreeg, wilde ik het toch een kans geven. Eerlijk is eerlijk: het is weer bewezen dat dit echt niet mijn ding is. Veel elementen in het boek zijn ongeloofwaardig: van de gebeurtenissen die tot Floors vertrek naar Schotland leiden tot haar benadering van Owen… En dan heb ik het nog niet gehad over de lekkende tent en het feit dat er ‘maar één bed’ is. Veel toevalligheden, veel clichés. Er zit flink wat humor in de schrijfstijl van Visser, maar ook daar vond ik het regelmatig té. En als de subtiliteit van humor in een boek verdwijnt, tja, dan is het niet meer grappig en komt het verhaal dat erachter zit in het gedrang.
Ik waande me tijdens het lezen wél de hele tijd in Schotland dankzij de levendige beschrijvingen van de omgeving. En van de vele, vele mist en regen. Ook het einde van het boek is mooi en gevoelig, hoewel het totaal geen verrassing is.
Mijn conclusie? Een feelgoodboek dat alle juiste ingrediënten bevat voor de liefhebber, al mochten de flauwe moppen wat minder op de voorgrond staan. Laat je door mijn mening dus niet tegenhouden als je van jezelf weet dat je graag eens een fluffy liefdesverhaal leest. De setting is alleszins prachtig!
Ik lees eigenlijk niet graag feelgood, maar omdat ik dit boek als verrassing kreeg, wilde ik het toch een kans geven. Eerlijk is eerlijk: het is weer bewezen dat dit echt niet mijn ding is. Veel elementen in het boek zijn ongeloofwaardig: van de gebeurtenissen die tot Floors vertrek naar Schotland leiden tot haar benadering van Owen… En dan heb ik het nog niet gehad over de lekkende tent en het feit dat er ‘maar één bed’ is. Veel toevalligheden, veel clichés. Er zit flink wat humor in de schrijfstijl van Visser, maar ook daar vond ik het regelmatig té. En als de subtiliteit van humor in een boek verdwijnt, tja, dan is het niet meer grappig en komt het verhaal dat erachter zit in het gedrang.
Ik waande me tijdens het lezen wél de hele tijd in Schotland dankzij de levendige beschrijvingen van de omgeving. En van de vele, vele mist en regen. Ook het einde van het boek is mooi en gevoelig, hoewel het totaal geen verrassing is.
Mijn conclusie? Een feelgoodboek dat alle juiste ingrediënten bevat voor de liefhebber, al mochten de flauwe moppen wat minder op de voorgrond staan. Laat je door mijn mening dus niet tegenhouden als je van jezelf weet dat je graag eens een fluffy liefdesverhaal leest. De setting is alleszins prachtig!
1
Reageer op deze recensie