Recensie ‘Heavy heart’

Van Ish Ait Hamou verscheen eerder ‘Hard hart’, dat hij oorspronkelijk in het Engels schreef. Ook deze versie werd uitgegeven, met ‘Heavy heart’ als titel. Tom Macleigh laat de bedrukte sfeer van zijn ouderlijk huis en de voorspelbaarheid van zijn saaie provinciestadje achter zich om te gaan studeren aan de universiteit van Boston. Hij staat op eigen benen, maakt enkele nieuwe vrienden en raakt in de ban van zijn studiegenote Rachella. Verlegen als hij is, durft Tom haar niet aan te spreken en verliest hij zich in dagdromen. Hij krijgt ook steeds meer af te rekenen met onverklaarbare woedeaanvallen, waarbij hij het contact met de werkelijkheid compleet verliest. Maar wanneer Rachella een donkere periode doormaakt, blijkt hij toevallig de juiste man op de juiste plaats. Wordt de liefde voor Rachella zijn redding of zijn ondergang?

Tom is erg op zichzelf, hij kent weinig mensen echt goed en weinigen kennen hem goed. Zelfs zijn ouders kennen hem eigenlijk niet goed, hij heeft geen hechte band met hen. In het boek wordt dit meermaals aangehaald, maar toch voelde het voor mij niet zo verweven met het verhaal. De enkele vriendschappen die Tom opbouwt, worden wel mooi weergegeven. Hij raakt op school al snel geobsedeerd door Rachella, en met die obsessie had ik moeite. Ik vond het allemaal nogal extreem en op weinig gebaseerd. Ook de woedeaanvallen die Tom ervaart, kwamen voor mij uit de lucht vallen. Ze leken nergens vandaan te komen en er wordt in het boek verder niet zoveel mee gedaan. En dan die plottwist op het einde en het allerlaatste stukje in het boek, het werkte voor mij gewoon niet.

Ik vond het boek ook niet bepaald mooi geschreven of meeslepend, maar bleef toch doorlezen omdat ik ergens wel wilde weten of Tom iets zou doen met zijn gevoelens voor Rachella. Ik had op een manier toch wat te doen met de wereldvreemde en verlegen Tom.

Dit boek was voor mij geen hoogvlieger, nochtans genoot ik wel van ‘Cécile’.