Recensie ‘Lavinia’

Lavinia, dochter van koning Latium, heeft de leeftijd bereikt om te trouwen. Verschillende kandidaten bezoeken het paleis. Haar moeder heeft een duidelijke voorkeur. Ze wil dat haar dochter trouwen met een bloedverwant, Turnus. In de dromen van Lavinia verschijnt echter een dichter die haar alles over de machtige krijger Aeneas vertelt. Ze raakt overtuigd van hun toekomst samen. Turnus afwijzen zal echter een oorlog ontketenen.

Ik lees heel graag hervertellingen van de Griekse mythologie, maar deze ‘Lavinia’ was helaas totaal niet mijn ding.

Griekse en Latijnse namen van krijgers, volkeren en rijken worden regelmatig in lange opsommingen op je afgevuurd, zonder enige context. Zo staat er in het boek meer dan één passage die als volgt opgebouwd is: ‘D doodt C, E doodt D, F doodt E, G doodt F,...’ en schijnbaar eindeloos door blijft gaan. Wat heb ik daar als lezer aan? Wie waren deze krijgers, waar kwamen ze vandaan, wat is hun relevantie voor dit verhaal? Het wordt niet duidelijk.

Daarnaast is het boek dermate zakelijk geschreven dat het me niet lukte om mee te leven met Lavinia en de andere personages. Naast feitelijke beschrijvingen en opsommingen van gebeurtenissen is er wel ruimte voor de beweegredenen van de personages, maar eigenlijk amper voor echte gevoelens of verdieping. Ik kan niet zeggen dat ik van het verhaal genoten heb. Al blijven die oude mythen me mateloos boeien.