Lezersrecensie
Rauwe werkelijkheid
Over de Tweede Wereldoorlog blijven boeken verschijnen, en vaak spelen ze af in de jaren na deze vreselijke tijd. Ook in de landen om ons heen woedde deze verschrikkelijke oorlog, dat zoveel leed bracht, toen en nu.
In het rond deze tijd verschenen boek ‘Van wie ze waren’ door de auteur Gaelle Nohant gaat de Française Irene op zoek naar de eigenaren of nabestaanden van duizenden voorwerpen die in de bevrijde kampen zijn gevonden en al die tijd lagen opgeslagen in het archief van het documentatiecentrum waar ze werkt. Het is bijna zeventig jaar later. De ontdekkingstochten die ze maakt, zijn veelomvattend en vertellen vele verhalen. Want wat zijn de verhalen over een pop, een medaillon en een geborduurde zakdoek? Wie waren hun eigenaren? En wat is er gebeurd?
Deze verhalen laten maar weer eens te meer zien hoe schokkend de gebeurtenissen waren en wat er voor verschrikkelijke gruwelijkheden zich hebben afgespeeld.
Nohant heeft zich verdiept in de historie van het documentatiecentrum ‘International Tracing Service’ gevestigd te Arolsen in Duitsland dat vlak na de tweede wereldoorlog is opgericht. Het is een internationaal archief- en documentatiecentrum over slachtoffers van vervolging, dwangarbeid en genocide door Nazi-Duitsland.
Vanuit dit archiefcentrum wordt geprobeerd voorwerpen uit de concentratiekampen terug te geven aan nazaten of andere familieleden. Deze voorwerpen werden bij aankomst in de concentratiekampen en werkkampen afgepakt en opgeslagen. De voorwerpen werden gevonden nadat de concentratiekampen werden bevrijd.
Ook heeft Nohant zich verdiept in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Ze verweeft fictie met non fictie en brengt de verhalen van mensen en families tot leven door de voorwerpen die aan bod komen. ‘Van wie ze waren’ laat zien dat oorlog verschrikkelijk is en dat de impact er van vele generaties treft. Alleen daarom is het goed dat verhalen blijven bestaan en boeken blijven verschijnen om iedereen te waarschuwen dat oorlog geen winnaars kent, alleen verliezers in het nu en in de toekomst.
Dat oorlog verschrikkelijk beseffen wij als naoorlogse generatie wel maar we zijn ook verwend doordat wij al bijna 80 jaar in vrijheid en welvaart leven. Aan onze vrijheid en democratie wordt geknaagd. Verhalen en boeken zijn er om ons aan te herinneren dat oorlog een vreselijke gebeurtenis is. Onze ouders zeiden het al, nooit meer oorlog en ik hoop dat wij en jongere generaties deze ook nooit zullen meemaken.
‘Van wie ze waren’ is een verfilming waardig.
Bedankt uitgever Ambo Anthos voor de mogelijkheid om dit indrukwekkende boek te mogen lezen.
‘Van wie ze waren’ is het eerste boek van Gaelle Nohant dat verschijnt in Nederland. In Frankrijk heeft het boek de boekhandelsprijs gewonnen.
In het rond deze tijd verschenen boek ‘Van wie ze waren’ door de auteur Gaelle Nohant gaat de Française Irene op zoek naar de eigenaren of nabestaanden van duizenden voorwerpen die in de bevrijde kampen zijn gevonden en al die tijd lagen opgeslagen in het archief van het documentatiecentrum waar ze werkt. Het is bijna zeventig jaar later. De ontdekkingstochten die ze maakt, zijn veelomvattend en vertellen vele verhalen. Want wat zijn de verhalen over een pop, een medaillon en een geborduurde zakdoek? Wie waren hun eigenaren? En wat is er gebeurd?
Deze verhalen laten maar weer eens te meer zien hoe schokkend de gebeurtenissen waren en wat er voor verschrikkelijke gruwelijkheden zich hebben afgespeeld.
Nohant heeft zich verdiept in de historie van het documentatiecentrum ‘International Tracing Service’ gevestigd te Arolsen in Duitsland dat vlak na de tweede wereldoorlog is opgericht. Het is een internationaal archief- en documentatiecentrum over slachtoffers van vervolging, dwangarbeid en genocide door Nazi-Duitsland.
Vanuit dit archiefcentrum wordt geprobeerd voorwerpen uit de concentratiekampen terug te geven aan nazaten of andere familieleden. Deze voorwerpen werden bij aankomst in de concentratiekampen en werkkampen afgepakt en opgeslagen. De voorwerpen werden gevonden nadat de concentratiekampen werden bevrijd.
Ook heeft Nohant zich verdiept in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Ze verweeft fictie met non fictie en brengt de verhalen van mensen en families tot leven door de voorwerpen die aan bod komen. ‘Van wie ze waren’ laat zien dat oorlog verschrikkelijk is en dat de impact er van vele generaties treft. Alleen daarom is het goed dat verhalen blijven bestaan en boeken blijven verschijnen om iedereen te waarschuwen dat oorlog geen winnaars kent, alleen verliezers in het nu en in de toekomst.
Dat oorlog verschrikkelijk beseffen wij als naoorlogse generatie wel maar we zijn ook verwend doordat wij al bijna 80 jaar in vrijheid en welvaart leven. Aan onze vrijheid en democratie wordt geknaagd. Verhalen en boeken zijn er om ons aan te herinneren dat oorlog een vreselijke gebeurtenis is. Onze ouders zeiden het al, nooit meer oorlog en ik hoop dat wij en jongere generaties deze ook nooit zullen meemaken.
‘Van wie ze waren’ is een verfilming waardig.
Bedankt uitgever Ambo Anthos voor de mogelijkheid om dit indrukwekkende boek te mogen lezen.
‘Van wie ze waren’ is het eerste boek van Gaelle Nohant dat verschijnt in Nederland. In Frankrijk heeft het boek de boekhandelsprijs gewonnen.
1
Reageer op deze recensie