Heeere's Johnny!

Stephen King (1947) brak in 1974 onverwachts door, met zijn horrorroman Carrie. Vierendertig jaar later komen de nieuwste creaties van dit schrijversfenomeen nog altijd terecht in bijna alle mondiale bestsellerslijsten. Ook heruitgaven van oudere werken blijven goed scoren. De Shining (eerste Nederlandse druk: 1977) is nu als filmeditie in pocket formaat opnieuw uitgegeven. Voor wie het boek nog niet heeft gelezen, of voor de echte fan die er maar geen genoeg van kan krijgen, een aanrader!
In De Shining raakt de familie Torrance steeds verder aan lager wal. Vader en kostwinner Jack is een gewezen alcoholist met een kort lontje. Als niet erg succesvolle schrijver ziet hij zich genoodzaakt een tweede baan aan te nemen. Na zijn ontslag als leraar aanvaart hij een baan als huismeester. Gedurende de wintermaanden moet hij samen met zijn vrouw Wendy en hun vijfjarige zoontje Danny, het (verlaten) hotel “Overlook” onderhouden. Tijdens het sneeuwseizoen zal het hotel maanden afgesloten zijn van de buitenwereld. Jack verheugt zich op deze eenzame periode, zodat hij zich volledig met schrijven kan bezig houden. Wendy is vooral blij dat ze gedwongen worden om alleen met elkaar om te gaan, wat het gezinsleven ten goede zal komen. Danny is echter niet blij, maar doodsbenauwd. Hij heeft een voorgevoel dat er in het hotel een gevaar dreigt, dat niet te stoppen valt.
Het is duidelijk dat Stephen King zijn best heeft gedaan de karakters ‘body’ te geven. Jack Torrance is bijvoorbeeld zelfs super menselijk geworden. Een liefhebbende vader, met een zwak voor alcohol. Nooit en te nimmer zal hij de personen die hij lief heeft pijn willen doen. Als dat dan toch gebeurt, krijg je als lezer(es) zelfs medelijden met hem. Dat is de kracht van Stephen King! Een persoon neerzetten die, ondanks zijn slechtheid, toch menselijk blijft.
Het verhaal is perfect opgebouwd. Na het smeden van een sterke band met de hoofdpersonen, wordt er naar een onvermijdelijk drama toegewerkt. Uiteraard met een daverende climax als afsluiter. Door het opvoeren van de spanning, weet de schrijver je aan het verhaal te binden. Wegleggen is dan ook pas mogelijk na de laatste bladzijde.
Ondanks dat ik zowel de film als de miniserie heb gezien en het boek al eind jaren zeventig heb gelezen, was deze hernieuwde kennismaking een genoegen. Het boek behoort niet tot mijn favorieten, maar zit absoluut bij de top.