Innovatief wapen

Steven James is één van Amerika’s meest vernieuwende verhalenvertellers. Na zijn studie aan de universiteit van Oost Tennessee, specialiseerde hij zich in het vak van gastspreker. Het succes dat hij hiermee bereikte, valt niet alleen af te leiden uit het enorme aantal optredens, maar ook uit de diversiteit van de locaties. Zo is hij onder andere, een graag geziene gast in Zuid Afrika, de Oekraïne, Canada en India. Steven James vertelt niet alleen verhalen, hij schrijft ze ook zelf! Van al zijn boeken, zowel fictie als non-fictie, is zijn trilogie rond FBI-agent Patrick Bowers, het meest succesvol. De vertaling van het tweede deel uit deze reeks, is zojuist verschenen, met als titel De Toren.
FBI-agent Patrick Bowers, krijgt in De Toren de opdracht een eind te maken aan de mysterieuze branden, die San Diego teisteren. Samen met collega’s Ralph en Lièn-Hua en pleegdochter Tessa, vertrekt hij naar de zwaar getroffen plaats. Al gauw raken ze verwikkeld in een situatie, waarbij de branden in het niet vallen. Een levensgevaarlijke misdadiger heeft het gemunt op jonge vrouwen, met als enige doel, ze een gruwelijke dood te laten sterven. In een uiterste race tegen de klok, wordt getracht het jongste slachtoffer, levend uit handen te krijgen van deze seriemoordenaar.
Ondanks het feit dat De Toren het tweede deel van een trilogie is, is het boek uitstekend zelfstandig te lezen. Er wordt niet regelmatig naar het eerste boek (De Pion) terugverwezen, waardoor de leesbaarheid maximaal blijft. De Toren is bij vlagen een spannend boek geworden. De hoofdpersonen (de sympathieke weduwnaar, de knappe collega en de getraumatiseerde pleegdochter) zijn niet echt origineel, maar gelukkig ook niet irritant. Het verhaal volgt een drietal lijnen, waarvan het hoofdspoor, de jacht op de seriemoordenaar, het spannends en meest vermakelijk is. De twee secundaire lijntjes, de branden en de belevenissen van pleegdochter Tessa, zijn voor het eigenlijke verhaal niet echt van belang en werken alleen maar afleidend. Tot slot heeft de schrijver een paar (niet overtuigende) verrassingen in petto.
De cliffhanger, verwijzend naar, het nog niet verschenen, deel drie, belooft meer van hetzelfde: en. Dat is niet verkeerd.