Dodelijk saai

De Schotse schrijver Quintin Jardine is geboren in Motherwell, op 29 juni 1945. Zowel zijn vader als zijn moeder waren leraar. Quintin ging een andere richting op. Na een halfzachte poging rechten te studeren, verliet hij de universiteit om een carrière in de journalistiek te beginnen. In 1971 werd hij informatie officier, spindoctor en uiteindelijk een onafhankelijk consultant. Geleidelijk aan begon hij romans te schrijven. In 1993 publiceerde hij Skinner’s Rules, een politieroman met Bob Skinner als hoofdpersoon. Inmiddels bevat de Skinner reeks zeventien boeken en zijn er van Quintin’s tweede held, privé detective Oz Blackstone, negen boeken verschenen. In zijn nieuwste boek Dodelijke valstrik is Bob Skinner echter weer aan de beurt.
Twee maanden na de vondst van het eerste slachtoffer vindt er een nieuwe moord plaats. Het is de politie al snel duidelijk dat beide moorden door dezelfde dader gepleegd zijn. Beide slachtoffers waren kunstenaressen en kenden elkaar. Het vinden van de moordenaar blijft echter moeilijk en wordt er zelfs niet makkelijker op als de vader van het tweede slachtoffer een extreem hoge beloning uitlooft. Deze zakenman en miljonair laat het niet bij deze beloning en zet al zijn middelen in om de dader zelf in handen te krijgen. Het is aan Bob Skinner en zijn mannen er voor te zorgen wraakacties te voorkomen en gerechtigheid te laten geschieden.
Dodelijke valstrik is een boek boordevol karakters, waardoor het moeilijk is de hoofdpersonen uit elkaar te houden. Hoewel het verhaal op zich staat, is er duidelijk sprake van een niet nader beschreven voorgeschiedenis. Dit draagt niet echt bij aan de leesbaarheid van het verhaal.
De lezer heeft continu de behoefte om terug te bladeren om te zien of hij/zij iets gemist heeft. Dodelijke valstrik klinkt spannender dan het is. Het is vooral gericht op de relaties en beslommeringen van de hoofdpersonen en beschrijft uitgebreid het vele politiewerk. De moordenaar, toch meestal een vrij belangrijk karakter, komt helemaal niet aan bod.
Het plot is uiteindelijk te gekunsteld en ongeloofwaardig om nog van een goed boek te kunnen spreken.
Dodelijke spanning is dodelijk saai. Ondanks het feit dat ik een snelle lezer ben, kostte het mij veel tijd om het boek uit te krijgen. Dit had niets met het aantal bladzijden te maken, maar alles met mijn steeds meer afnemende interesse in dit boek.