Geen kunst!

Stephen King is de zestig gepasseerd. Gelukkig is dit nog niet te merken aan de kwaliteit van zijn boeken, maar wel aan de kwantiteit. Het laatste (op eigen naam) uitgegeven boek, Lisey’s verhaal, dateert alweer uit 2006. Nu, meer dan een jaar later, verschijnt eindelijk zijn nieuwste aanwinst: Duma. Het verhaal speelt zich grotendeels af op het denkbeeldige Duma Key, één van de eilanden van de Florida Keys. Hetzelfde Florida waar Stephen King en zijn vrouw Tabitha, sinds hun kinderen volwassen zijn, hun winters doorbrengen.
Duma begint, als het leven van hoofdpersoon Edgar Freemantle, op een haar na, voorbij is. Edgar bezoekt als aannemer één van zijn bouwprojecten, als het noodlot toeslaat. Een grote bouwkraan verwoest zijn auto en bijna zijn leven. Met één arm minder, een verbrijzelde heup en met een grote hoofdwond wordt hij wakker in het ziekenhuis. Tijdens zijn revalidatie verlaat zijn vrouw hem. Zij kan niet meer tegen zijn onredelijke woedeuitbarstingen en vraagt een scheiding aan. Op aanraden van zijn psychotherapeut verhuist hij naar Duma Key in Florida. Hier kan hij in afzondering aan zijn herstel werken en weer een reeds lang vergeten hobby oppakken. Het amateuristische tekenen verandert al gauw in professioneel schilderen, waarbij zijn schilderijen een steeds grotere, duistere kracht lijken te bezitten. Als Edgar begint te vermoeden dat deze kracht ook nog wordt versterkt door de wortels van het eiland Duma, is hij misschien al te laat.
Stephen King slaat weer genadeloos toe. Met dit keer een kunstschilder i.p.v. een schrijver in de hoofdrol, levert hij wederom een superspannende thriller, geschreven in de trant van de Shining en Dodelijke Dilemma. Op onnavolgbare wijze weet King een scala van emoties op te wekken. Medelijden, spanning, ontroering, humor en griezelen worden in een sneltreinvaart afgewisseld. Het beneemt je bijna letterlijk je adem. Stephen King weet als geen ander sprookjes waar te maken: De allang vergeten Boeman uit onze kleutertijd is weer levend en we geloven weer in spoken en geesten.
Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik bezeten geweest. Bezeten van de geest van King. De laatste jaren vind ik de boeken van Stephen King meestal erg spannend en vermakelijk. Een vergelijking met klassiekers als De Beproeving, Het of Dodelijke Dilemma kon ik helaas niet maken. Nu wel: Duma grijpt je naar de strot!