Storm in een glas water

John Barnes (1957) leeft en werkt in Colorado, Verenigde Staten. Na zijn studie theaterwetenschappen gaf hij een aantal jaren les en schreef circa vijfentwintig gepubliceerde verhalen geschreven. Buiten zijn duidelijke voorkeur voor sciencefiction, kenmerken zijn verhalen zich door sociale kritiek, die in bijna al zijn plots is verweven. Ook Moeder der stormen bevat deze elementen. De eerste druk van dit boek verscheen reeds in 1995. Dertien jaar later, nu klimaat en klimaatveranderingen bijna dagelijks nieuws zijn, is het boek opnieuw uitgegeven. Een ecothriller verpakt als sceincefiction.
Moeder der stormen begint in 1928. De VN, de grootste supermacht ter aarde, komt in actie tegen een illegale raketbasis in Siberië. Met minikernbommen verwoesten ze de basis, niet wetende dat ze met hun actie tevens miljarden tonnen methaangas uit de zeebodem laten ontsnappen. Een drastische toename van het broeikaseffect is het gevolg. In korte tijd warmt de aarde dramatisch op, met tropische cyclonen, orkanen en tsunami’s als gevolg. Complete landen worden verzwolgen, grote delen van de wereldbevolking bezwijken en samenlevingen raken ontwricht. Meteoroloog Diogenes Callere en zijn assistente Carla Tynan, worden in deze moeilijke tijden de naaste adviseurs van de Amerikaanse president Brittany Hardshaw. Als de vooruitzichten nog veel slechter worden, komt dit trio met een gewaagd reddingsplan. De joker in het plan is de astronaut Louie, de echtgenoot van Carla. Louie zal hiervoor de ruimte in moeten, verder dan een mens ooit geweest is!
In Moeder der stormen wordt een verhaal verteld dat maar niet spannend wil worden. Het blijft bij een droge opsomming van gebeurtenissen. Op globaal niveau gebeurt er een hoop narigheid, maar de hoofdpersonen zelf hebben hier maar beperkt mee te maken. Hierdoor blijf je als lezer(-es) te veel op een afstand om er door geraakt te worden. De schrijver maakt ook de fout door op sommige zaken veel te diep in te gaan. Zo gaat o.a. zijn beschrijving van het ontstaan en het gedrag van cyclonen veel te ver. Bij andere zaken wordt echter helemaal niets verduidelijkt, waardoor je bijvoorbeeld maar moet gissen naar de geschiedenis van “de Flits” of naar de eigenschappen van een “BV”.
In Moeder der stormen is ook nog een subplot verweven: “de BV-scheg moorden”. De schrijver had dit idee beter voor een nieuw boek kunnen gebruiken, want in dit verhaal heeft het totaal geen toegevoegde waarde en werkt het alleen maar verwarrend.
Moeder der Stormen is een lijvig boek, met interessante sciencefiction elementen. Als je echter puur voor de ontspanning een spannend boek zoekt, raad ik je aan om door te zoeken! Ik heb het boek als ontzettend saai ervaren. De originele sciencefiction vondsten hebben daar helaas niets aan kunnen veranderen.