Zeeslagje

Wouter van Mastricht (1947) is afgestudeerd als cultuurhistoricus. Zijn hele werkzame leven heeft hij, in dienst van een aantal grote concerns jaarverslagen, toespraken, persberichten etc. geschreven. Omdat hij wat meer vrije tijd kreeg, zag hij kans een vrij succesvol kinderboek te schrijven. Aangespoord door dit succes schreef hij Spaans vuur, een boek voor volwassenen. In dit boek komt zijn passie voor de geschiedenis van de zeventiende eeuw naar voren. Ook zijn nieuwste roman, Tromps Armada gaat over deze periode. Evan Sharpe, hoofdpersoon uit Spaans vuur, is wederom van de partij.
Tromps Armada begint op één van de belangrijkste dagen uit het leven van scheepsbouwer Cornelis Telman. Zijn nieuwste schip, het fregat De Rode Leeuw, kan eindelijk te water worden gelaten. Het hypermoderne oorlogsschip, bestemd voor de Rotterdamse Admiraliteit, zal eindelijk betaald worden. Op weg naar zijn opdrachtgevers is hij getuige van een brute moord. Tot zijn grote schrik is een handlanger van de moordenaars een lid van de Rotterdamse Admiraliteit. Vanaf dat moment is Cornelis Telman zijn leven niet meer zeker. Gezocht door het “foute” deel van de Admiraliteit en achtervolgt door de moordenaars, rest hem niets anders dan te verdwijnen. Inmiddels is de rest van de Admiraliteit op de hoogte van de verdwijning van Telman. Bang dat de scheepsbouwer overloopt naar de Spanjaarden, geven ze Evan Sharpe opdracht hem kost wat het kost op te sporen. Een grote klopjacht door verschillende landen en over diverse zeeën volgt.
Tromps Armada is een verhaal dat zich kan scharen onder het (momenteel erg) populaire genre van de historische thrillers.
Het verhaal speelt zich af in de zeventiende eeuw en heeft als hoofdthema de Zeevaart tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Het thema is vernieuwend, interessant en uitgebreid beschreven. Het is duidelijk dat er veel vooronderzoek in zit. De karakters daarentegen, zijn maar summier uitgewerkt en vallen dan ook tegen. De karakters van de ontvoerde Spanjaarden, gedwongen om op de Spaanse schepen mee te vechten, zijn bijvoorbeeld flinterdun. De schrijver wekt met hen de indruk een aparte verhaallijn te creëren. Ze komen echter sporadisch voor en hebben totaal geen invloed op het verdere verloop.
Verder is het verhaal traag, soms zelfs saai en wil het maar niet spannend worden.