Hebban recensie
Naar het einde toe werd ik wel wat ongeduldig
In Aspes Brugge is het (bijna) altijd bloedheet. In Cornwells Richmond/Virginia lijkt het eeuwig Kerstmis te zijn. De derde Kay Scarpetta die ik lees en weer is het aan het sneeuwen. Maar hier houdt de vergelijking op.
Hoewel ik op bepaalde ogenblikken wel wat sceptisch stond tegenover één of andere wending in het verhaal, kan ik niet zeggen dat de vaart uit het boek gehaald werd of op enig moment de spanning verslapte. Naar het einde toe werd ik wel wat ongeduldig en moest ik alle zeilen bijzetten om toch niet even te gaan spieken op de laatste bladzijde. Het duurde allemaal zo vreselijk lang. Kinderachtig, natuurlijk. Maar toch zat ik ongemakkelijk in mijn stoel te schuiven en wilde ik met elke bladzijde net als de pathologe zelf waarschijnlijk - dat het al maar voorbij was. En is dàt niet net wat een auteur boven de middenmoot uittilt?
Hoewel ik op bepaalde ogenblikken wel wat sceptisch stond tegenover één of andere wending in het verhaal, kan ik niet zeggen dat de vaart uit het boek gehaald werd of op enig moment de spanning verslapte. Naar het einde toe werd ik wel wat ongeduldig en moest ik alle zeilen bijzetten om toch niet even te gaan spieken op de laatste bladzijde. Het duurde allemaal zo vreselijk lang. Kinderachtig, natuurlijk. Maar toch zat ik ongemakkelijk in mijn stoel te schuiven en wilde ik met elke bladzijde net als de pathologe zelf waarschijnlijk - dat het al maar voorbij was. En is dàt niet net wat een auteur boven de middenmoot uittilt?
1
Reageer op deze recensie