Vastgeroest

Er was een tijd dat ik de boeken van Nicci French verslond, maar na de Frieda Klein-reeks - eigenlijk al bij het laatste boek daarvan - sloeg de verveling toe. Er werd te vaak uit hetzelfde vaatje getapt. Ik heb bewust een aantal boeken laten passeren. Het kon ook aan mij liggen, dat ik niet genoeg variatie zocht bij andere auteurs.

"Heeft iemand Charlotte Salters gezien?" is na al die tijd het eerste boek van het duo dat ik in handen pak en ik moet vaststellen dat het alweer een teleurstelling geworden is.

Charlotte Salters (Lottie) organiseert een verjaardagsfeest voor haar man, maar komt uiteindelijk zelf niet opdagen. Ruim 30 jaar, ettelijke zoektochten en politieonderzoeken later is haar verdwijning nog steeds een mysterie. Ook omtrent de dood van buurman en huisvriend Duncan blijft al die tijd onduidelijkheid hangen. De vriendschap tussen beide families wordt zwaar op de proef gesteld. Iedereen probeert op zijn eigen manier met het verlies om te gaan en er ontstaat een kloof.

Het hele verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Ettie, de dochter van Charlotte, die van bij het begin kwaad opzet vermoedde achter de verdwijning van haar moeder.

Het was eerlijk gezegd een opgave om mij doorheen de eerste twee delen van het boek te worstelen. De auteurs lijken vastgeroest in een stramien. Pas in deel 3 kwam er wat vaart in (of misschien rook het paard de stal ?). Een beetje laat voor een goed boek. Twee sterren zijn m.i. ruim voldoende.