Hebban recensie
Na een paar bladzijden was ik alweer verkocht
Het is voor één keer niet snikheet in Brugge. En het is verdacht rustig bij moordzaken. Geloof het of niet: Van In verveelt zich te pletter! Om de tijd te doden (en hopelijk niet meer dan de tijd) haalt hij een 'cold case' onder het stof uit. Slechts enkele weken voor het dossier verjaart, gaat hij graven in een drievoudige moordzaak van twintig jaar geleden. De slachtoffers van toen waren niet eens van de minsten, dus het kleinste kind weet dat daar geheid miserie van komt.
Ik had bij het vorige boek toch gezworen eens een rondje uit te zitten en het nummer twaalf onaangeroerd bij de boekenboer te laten liggen? Mooi niet dus. Om mezelf nog een beetje te verantwoorden trachtte ik een air van tegenzin hoog te houden, maar na amper een paar bladzijden was ik alweer verkocht. De boeken van Aspe lezen nu eenmaal zo vlot als hij ze lijkt te schrijven: aan TGV-tempo. Er worden nog steeds naarstig hoog- en laagstandjes afgewerkt, maar Van In heeft zich dit keer zo diep in de nesten gewerkt, dat hij toch ook een behoorlijke portie politiewerk moet doen om heelhuids uit het boek te komen. Terug naar het betere werk, dus zitten we alweer nagelbijtend te wachten op nummer 13.
Ik had bij het vorige boek toch gezworen eens een rondje uit te zitten en het nummer twaalf onaangeroerd bij de boekenboer te laten liggen? Mooi niet dus. Om mezelf nog een beetje te verantwoorden trachtte ik een air van tegenzin hoog te houden, maar na amper een paar bladzijden was ik alweer verkocht. De boeken van Aspe lezen nu eenmaal zo vlot als hij ze lijkt te schrijven: aan TGV-tempo. Er worden nog steeds naarstig hoog- en laagstandjes afgewerkt, maar Van In heeft zich dit keer zo diep in de nesten gewerkt, dat hij toch ook een behoorlijke portie politiewerk moet doen om heelhuids uit het boek te komen. Terug naar het betere werk, dus zitten we alweer nagelbijtend te wachten op nummer 13.
1
Reageer op deze recensie