Achtste leven

Lang getwijfeld. Het is zo'n dik boek. Zo'n zwaar onderwerp. En daardoor heeft het boek lang ongelezen in mijn kast gestaan. En nu eindelijk de moed gevat om het te gaan lezen.
Wat een indrukwekkend boek. Een prachtige beschrijving van de levens van vier generaties in een roerige tijd van de Georgische samenleving. Het beschrijft wat de oorlog met iemand doet. Wat onderdrukking doet. Hoe hoop gezocht en gevonden wordt in uitzichtloze situaties. Ik heb nog nooit de gruwelen van een oorlog zo mooi poëtisch beschreven zien worden.
De hoofdpersonen zijn echte mensen. Met hun gebreken. En soms gruwelheden. En vooral hun geheimen. Ik heb alle pagina's van dit boek intens meegeleefd net de familie Jasji. En aan het einde van het boek ervaar ik wat verdriet op het moment dat ik besef dat onze wegen voorgoed uitelkaar zijn gegaan.
Een heel erg prachtig boek.