Nostalgie voor de jeugd van toen

Vijfentwintig jaar geleden verscheen het eerste boek in de zeer gevierde ‘Hoe overleef ik'-serie. Iedere tiener die op dat moment midden in de puberteit zat, wist dat wat er ook in zijn leven zich voordeed, er ergens op de wereld iemand rondliep met dezelfde problemen omdat Rosa, Neuz, Esther en Jonas op dat moment dezelfde overlevingsstrijd voerden. Schrijfster Francine Oomen (1960) schreef absolute bestsellers en wist de problematiek van de jeugdigen in een fijne verhaalreeks een gezicht te geven. Het bleef na het vijftiende en tevens laatste deel een tijdje stil rondom Rosa en haar vrienden, totdat Oomen besloot dat het tijd werd voor een vervolg.

Hoofdpersoon Rosa is inmiddels halverwege de twintig en heeft haar studie voortijdig afgebroken. Haar moeder is na een ziekbed aan kanker overleden en als blijkt dat Rosa's Italiaanse stiefvader en zijn nieuwe vriendin met haar broertje en zusje naar Italië wil verhuizen, besluit ze dat de tijd is aangebroken dat ze voor zichzelf gaat zorgen. Met wie kan ze dat nu beter doen dan met haar beste vrienden van vroeger?

Al snel blijkt dat het bij Esther en Jonas ook niet is gelopen zoals ze gedroomd hebben. Ze zijn allebei overvallen door de quarterlifecrisis, waarbij teleurstelling en onzekerheid een hoofdrol spelen. Dit zou in principe genoeg moeten zijn voor een verhaal, maar Oomen heeft daar anorexia, paniekaanvallen, agorafobie, ongewenste zwangerschap, depressiviteit en het grijpen naar verdovende middelen aan toegevoegd en dat is veel. Heel veel. Zonder ook maar een lichtpuntje krijgen de hoofdpersonen zoveel te verstouwen dat het de geloofwaardigheid aantast. Werden de boeken vroeger geroemd door de survivaltips die erin werden gegeven, in de crisis waarin de personages nu beland zijn, is enkel raadgeving niet genoeg.

Ondanks de grote problemen is het taalgebruik vrij kinderlijk. Vriendinnen mogen dan bijnamen voor elkaar hebben die ze soms hun hele leven in stand houden, maar namen als Rosiebollebosie, Ezzieladielo en Jonie-macaroni zijn geen namen die je als midtwintigers wilt blijven gebruiken. Net zoals de simpele gedichtjes die in het boek voorkomen bijvoorbeeld: ‘Mijn handen shaken, hoe heb ik onze vriendschap kunnen verbreken?’ Bij lezers van de toenmalige serie zal dit boek zeker nostalgie opwekken. Zij zijn meegegroeid met de personages en zullen uiterst nieuwsgierig zijn hoe Rosa, Esther en Jonas het tegenwoordig doen.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een eerste boek' en 'Lees een gezellig boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.