Seksualiteit is wat je doet, niet wie je bent

'Het zou stom zijn ermee te stoppen als het goed gaat, maar wij gaan niet samen oud worden.'
'Als je er echt zo over denkt, zouden we nu uit elkaar moeten gaan.'

Na deze zinnen is een huwelijk niet het eerste wat er in je opkomt. Behalve als het de personages van Lang en gelukkig betreft. Want precies na deze twee zinnen lijkt het voor Luke tijd om Celine ten huwelijk te vragen.

Naiose Dolan (31) schreef in 2020 haar eerste roman Opwindende tijden en net als in haar eerste boek beschrijft ze in Lang en gelukkig – beiden vertaald door Lisette Graswinckel – het leven van meerdere millennials met uitdijende ego’s die op onderzoek uitgaan of zij nog werkelijk in staat zijn tot gemeenschap met de ander. Niet alleen in seksualiteit, maar de liefde in zijn gehele vorm met lichaam en geest. Hiermee heeft ze het zichzelf allerminst makkelijk gemaakt. Want de personages verschillen te veel van karakter om ze daadwerkelijk tot elkander te laten komen.

Het verhaal speelt zich af tussen de verloving en het voorgenomen huwelijk. Een periode die voor het stel de onzekerheid nog eens flink onder druk kan zetten. Hoewel de twee nooit echt een periode van verliefdheid hebben gekend en nauwelijks in staat zijn om gevoelens met elkaar te delen, is dit een plan dat gedoemd is om te mislukken.

Celine is concertpianiste en de enige overgave waartoe ze in staat is, is aan de muziek. Luke is pr-man bij een internationaal bedrijf, maar dat doet echter niet zoveel ter zake. Waar het bij Luke aan schort, is dat hij niet alleen alle verschijnselen van bindingsangst vertoont. Regelmatig wordt hij overvallen door een vlaag van verlatingsangst. Hij heeft Celine dan ook alleen maar ten huwelijk gevraagd uit angst voor haar vertrek. Zelfs op zijn eigen verlovingsfeestje krijgt hij het te kwaad en verdwijnt. Waarna twee van zijn vrienden (met wie hij beiden het bed heeft gedeeld), zijn toekomstige schoonzus Phoebe (die hem wel kan schieten) en de ex van Celine hem weten te vinden. Geen van allen is overtuigd van een gelukkige toekomst voor het stel. De enige die plezier in de hele bruidstoestand lijkt te hebben is tante Maggy, die het koppel ervan weet te overtuigen de bruiloft naar Londen te verplaatsen.

De komische situaties doen sterk denken aan de film Four Weddings and a Funeral, waarin het Hugh Grant maar niet lukte om zelf aan de ware liefde te geraken. Nu is de heterovorm ingeruild voor de biseksuele, want zowel Luke als Celine hebben buiten hun huidige relatie een verhouding gekend met iemand van hetzelfde geslacht. De monogamie lijkt verleden tijd en seksuele gemeenschap met iemand van hetzelfde geslacht wordt onomwonden beschreven. In die zin is de roman baandoorbrekend en maakt Dolan een duidelijk statement dat seksualiteit is wat je doet en niet wie je bent.

Alle ingrediënten waren voorhanden. Een sterke plot, gecompliceerde personages, de humor van de schrijfster die een uitmuntende bedrevenheid toont in het schrijven van dialogen en toch weet dit boek je niet te raken. De rommelige aanpak, de opsommingen en lijstjes van feiten en gedachten, maken het lastig om het verhaal op een prettige manier tot je te doen komen. De roman is opgedeeld in vijf delen, waarbij diverse personages hun verhaal vertellen. Hierdoor begrijp je iets meer van de achterliggende gedachten van de hoofdrolspelers. Het laatste deel is echter teleurstellend. Pagina's die slechts een woord bevatten en de traagheid dat dit met zich meebrengt, eindigt in een anticlimax. Het lijkt erop dat Dolan hier zichzelf behoorlijk in de vingers heeft gesneden.

De zakdoeken op de voorzijde van het boek zijn helaas niet alleen voor de afloop van het verhaal, ook een beetje voor de pijnlijk verkeerde aanpak.