De afwezigheid van een liefdesgeschiedenis

Mijn mannen van Victoria Kielland is een fictief verhaal gebaseerd op het leven van Belle Gunness, ook wel 'Hell's Belle', genoemd. Ze was de eerste vrouwelijke seriemoordenaar in de geschiedenis van de Verenigde Staten.

Belle werd geboren als Brynhild in het jaar 1859 in Selbu, Noorwegen. Ze werkte vanaf haar veertiende op diverse boerderijen met maar één doel voor ogen: sparen voor de overtocht naar Amerika. En die reis, op weg naar een beter leven, vond plaats in 1886. Wie was deze vrouw? Een eenzame weduwe of een slimme zakenvrouw die via advertenties mannen naar haar boerderij trok om er zelf financieel beter van te worden? Toen in 1908 haar boerderij net buiten Chicago afbrandde, werden er minstens 14 lichamen gevonden. Er is nooit bewezen of haar lichaam tot de slachtoffers behoorde of dat zij de brand overleefde en in de anonimiteit verdween. Zo werd de dood van deze vrouw net zo mysterieus als haar leven zelf.

Er is weinig bekend over de achtergrond van de hoofdpersoon en ook Kielland laat de vroege levensjaren van Brynhild duister. Bij aanvang van deze roman is ze een zeventienjarig meisje dat op een boerderij werkt, ver van huis, waar ze 's nachts de liefde bedrijft met een minnaar die vele jaren ouder is dan zij. Wanneer hij verneemt dat ze zwanger is, raakt hij haar met zijn laars precies daar waar de bedoeling is, waarna haar buik en schoot leegbloeden. Een scene die je als lezer kippenvel bezorgt. Na deze traumatische gebeurtenis besluit ze de oversteek per boot naar de Verenigde Staten te maken en daar een nieuw leven te beginnen. Ze wil iemand anders zijn en verandert niet alleen haar thuisbasis, maar ook haar naam.

Ze trekt in bij haar zus en zwager die al eerder de oversteek maakten en zich daar met hun gezin vestigden. Ze werkt als dienstmeisje bij diverse gezinnen totdat ze Mad Sorensen ontmoet. Ze trouwen en samen beginnen ze een leven vol frauduleuze praktijken totdat hij sterft aan een hersenbloeding. Na zijn dood blijkt dat er maar liefst twee levensverzekeringen voor hem zijn afgesloten die Belle opstrijkt. Vanaf dat moment kan ze haar armoedige verleden volledig achter zich laten en is ze een gefortuneerde weduwe geworden. Hier zou het sprookje kunnen eindigen, maar niets is wat het lijkt. Belle gaat door want deze rijkdom smaakt haar bijzonder goed en dus naar meer.

In de eerste hoofdstukken van het boek gebruikt Kielland te veel taal om de emoties van Belle weer te geven. Ellenlange gekunstelde zinnen als:

'Boven de boerderijdaken van Rodde, boven Sjortdal, hing een vloeibare, donkergele hemel, smeltend over haar hart, haar boezem bolde licht, terwijl de woorden aan haar ribben rammelden – wat voor mens ben jij?'

Deze wirwar van woorden wekt weerstand op. Je moet als lezer een echte doorzetter zijn om het boek uit te lezen. Maar wie dat doet wordt ervoor beloond, want de wollige schrijfstijl maakt plaats voor kilheid. Vanaf het moment dat haar eerste echtgenoot sterft, wordt het verhaal interessant en de taal bondiger. Het lijkt net of haar afstandelijkheid naar de mensen om haar heen zich weerspiegelt in haar taalgebruik en dan blijkt het plotseling een bewuste keuze van de schrijfster.

Kielland heeft zich goed verdiept in het leven van Brynhild. Ze citeert ook meermaals de geschiedschrijvers. Net als de hoofdpersoon komt de schrijfster uit Noorwegen. En wie de portretten van Hell's Belle en Kielland naast elkaar legt, ziet zelfs een paar uiterlijke gelijkenissen.