Zou ik een gezonde nier afstaan?

Rein Vaneveld (48) heeft een ernstige nierafwijking. Als er niet snel een orgaandonatie komt, zal zijn levensverwachting aanzienlijk verkort worden. Zijn vrouw Christa zou graag haar nier aan hem afstaan, maar door haar psychische problemen is ze niet in staat om te doneren. Als laatste hoop plaatst hij een advertentie op Facebook. Velen wensen hem sterkte zonder op zijn vraag in te gaan. Dan verschijnt Jenny Kleinendorst ten tonele. Dertig jaar geleden zagen ze elkaar voor het laatst. Toen had haar vader hun relatie bruut tot een einde weten te brengen. Op het moment dat ze zijn oproep op Facebook leest, weet ze direct dat zij haar nier aan hem wil afstaan. Al drie jaar kijkt ze nu en dan stiekem op zijn tijdlijn. Dit is het moment om contact met hem te leggen.

De oorspronkelijk uit Spakenburg afkomstige schrijver Wim Duijst (68) heeft het boek als ervaringsdeskundige geschreven. Toen een jeugdvriend hem vertelde dat hij een donornier nodig had, twijfelde hij even en besloot daarna een goed functionerende nier aan hem af te staan.

Een niertransplantatie kan met de nier van een overledene, maar de wachtlijst hiervoor is erg lang. Er zijn niet genoeg nieren beschikbaar om iedereen aan een nieuwe nier te helpen. Daarom worden ook nieren van levende donoren gebruikt. Je vraagt jezelf de gehele roman af of jij dezelfde beslissing als Jenny zou nemen wanneer iemand uit het verleden opduikt en jou om een goedwerkende nier vraagt. Want wat als de enige overgebleven nier plotseling uitvalt? Zal er dan voor jou ook iemand klaarstaan en jou eenzelfde donatie gunnen? Of mag je zo helemaal niet denken?

De roman bestaat uit twee verhaallijnen. Allereerst is er het proces van de niertransplantatie. De tweede verhaallijn gaat dertig jaar terug in de tijd en beschrijft de prille liefde van Rein en Jenny die, door toedoen van Jenny's vader, bruut tot een einde kwam. De relatie werd door hem niet geaccepteerd door hun verschil in achtergrond. Rein kwam uit een katholiek gezin, terwijl Jenny's vader een overtuigd communist was. Later blijkt dat haar vader nog meer beweegredenen zag om hun relatie te beëindigen.

Reins echtgenote Christa is niet zo blij met zijn ex-geliefde. Ze ziet dat de twee steeds nader tot elkaar groeien en dat zij daardoor langzaam op een zijspoor wordt gezet. Haar psychische problemen dragen bij aan de verwijdering tussen haar en de hoofdpersoon. Dat de liefde tussen Rein en Jenny weer opbloeit is echter niet alleen aan haar te wijten. Wat de achtergrond van haar mentale gesteldheid is, blijft onderbelicht. Hierdoor is er minder begrip bij de lezer voor haar acties.

De roman speelt zich af in Utrecht. De plek waar Duijst inmiddels al geruime tijd woont. In eerdere romans schreef hij vaak over Spakenburg, de plaats waar hij opgroeide. Volgens zijn zeggen was dit verhaal meer geschikt om in een stad af te spelen.

Het is een roman die vlot leest met een goed opgebouwde spanning. Het einde laat echter te wensen over. Het komt gekunsteld over. Alsof er voor iedereen naar een uitweg is gezocht. Wie eerder een boek van Duijst heeft gelezen (zoals bijvoorbeeld: Het verzwegen kind) weet dat de schrijver met Rein niet zijn beste roman heeft afgeleverd, maar het feit dat het doneren van een nier een ander het leven kan redden is krachtig duidelijk gemaakt. Alleen al daarom zou een ieder het boek moeten lezen.