Niet de beste van 's-Neerlands 'Auster'

Rob van Essen, las ik ergens, wordt wel eens de Nederlandse Murakami of Paul Auster genoemd. Nou heb ik beide genoemde auteurs hoog zitten (met name Paul Auster natuurlijk) dus alleen dat is al een reden om me weer eens aan een boek van Van Essen te wagen.

In dit boek ontvouwen zich twee verhaallijnen: dat van Scherpenzeel, die met Wildervank in een bijkantoor van een gemeentelijke dienst werkt, en dat van Jonathan, die niet van een brug spring en dan zijn dode moeder in de tram treft.

Wat volgt is een verhaal dat nogal onopmerkelijk voortkabbelt; op een wijze die inderdaad wat doet denken aan Murakami. De beide eerstgenoemde mannen gaan met de tandem op fietsavontuur en Jonathan neemt zijn moeder mee naar de villa waar ze woonde. En hier komt alles samen.

Van Essen heeft een fijne schrijfstijl en er is voldoende om de aandacht vast te houden. Toch lijkt het verhaal wat ongericht; alsof dit boek niets meer is dan een tussendoortje. Nee, niet het beste werk van Van Essen