Koch kijkt in het zielenleven van haar karakters
Veel te lang heeft het geduurd, voor ik eindelijk begon aan het tweede deel van Natalie Kochs ‘De verborgen universiteit’. Het is een dik boek en omdat ik weet hoe goed ze schrijft, wilde ik het boek alle tijd geven.
En toch? Toen ik eindelijk begonnen was, had ik spijt dat ik niet eerder tijd gemáákt had. Want het is een prachtig boek dat het niet verdiende zo lang te moeten wachten.
In Het levende labyrint gaat Alexa’s zoektocht naar haar onbekende, overleden vader verder. Langzaam maar zeker ontdekt ze dat zijn dood niet zomaar een ongeluk was. Maar aan de Verborgen Universiteit wordt haar zoektocht aan alle kanten ontmoedigd, zelfs door de mensen die ze dacht te kunnen vertrouwen.
Koch is een verteller, een schepper van een nieuwe wereld, die weliswaar bekend aanvoelt (ja, ja toverschool = Harry Potter), maar meer dan genoeg kracht en originaliteit bezit om te overtuigen. Ze combineert een scherp inzicht in het reilen en zeilen van een echte universiteit, met volwassen magie en de volwassen dilemma’s die daarbij horen. Doe daar nog krachtige karakters bij, die stuk voor stuk hun eigen drijfveren en geheimen hebben én een forse dosis mysterie en je hebt een werkelijk heerlijk boek.
Het allerbeste? Koch kijkt: ze kijkt in het zielenleven van haar karakters, maar ze kijkt ook om zich heen. Die opmerkzaamheid zie je terug in de beschrijvingen van een chaotisch studentenhuis,een absinthbar in een Londens kraakpand, of de oevers van de Thames in de vroege ochtend. En ze laat jou verlangen naar diezelfde scherpe blik en dat geweldige oog voor detail. En dat maakt dat je geniet van elke pagina.
Geen minpuntjes? Toch wel. Sommige scenes worden erg ver uitgesponnen waardoor de vaart eruit gaat. Ook is het verhaal hier en daar minder evenwichtig: als het grote geheim rond Alexa’s vader wordt onthuld, krijgt het achtergrondverhaal zoveel aandacht dat het het hoofdverhaal verdringt. Maar tegelijk is ook dat achtergrondverhaal zo boeiend en doordacht, dat je dat minpuntje graag accepteert.
Kortom: op naar deel 3.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Christien Boomsma
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
