Lezersrecensie
ik tel tot tien, wie niet weg is...
ik tel tot tien is geen doorsnee thriller waarin je op zoek gaat naar de dader want dat is al heel snel duidelijk. Het motief van de ontvoerder is datgene wat onderzocht wordt en tegelijkertijd vraag je jezelf af hoe het zover heeft kunnen komen.
En dat alles wordt vanuit drie verhaallijnen tot je gebracht.
De eerste verhaallijn komt voor rekening van Lisa, moeder van Chloe, Otis en de verdwenen Ella. Werkzaam in een sportschool en getrouwd met Alex.
De tweede verhaallijn is voor Muriel, moeder van Matthew, gescheiden van Malcom, pianolerares en de ontvoerder van Ella.
Dan zijn er nog enkele hoofdstukken vanuit Matthew (de 18 jarige zoon van Muriel).
Het verhaal kabbelt een beetje voort, echte spanning ontbreekt mijn inziens. Ik zou het eerder scharen onder psychologische thriller. En daar is niets mis mee maar dat is niet wat ik op voorhand had verwacht bij ik tel tot tien.
Na het dichtslaan van het boek had ik een onbevredigend gevoel en vroeg mezelf een aantal dingen af. Zonder al te veel in details te treden was vooral het gevoel dat het wel erg makkelijk ging datgene wat mij dit gevoel gaf. En wilde ik vooral weten hoe het nou echt zou aflopen voor Muriel. Maar daar kreeg ik geen antwoord meer op.
Al met al geen slecht verhaal maar net niet dat waar ik op gehoopt had.
Als ik cijfers zou geven dat werd het een mager zesje, en dat vertaal ik naar 3 sterren.
Wel een boek wat redelijk vlot leest en een aantal uur ontspanning biedt en doordat je niet echt op zoek hoeft naar de dader wellicht ook een gemakkelijke thriller voor de afwisseling.
En dat alles wordt vanuit drie verhaallijnen tot je gebracht.
De eerste verhaallijn komt voor rekening van Lisa, moeder van Chloe, Otis en de verdwenen Ella. Werkzaam in een sportschool en getrouwd met Alex.
De tweede verhaallijn is voor Muriel, moeder van Matthew, gescheiden van Malcom, pianolerares en de ontvoerder van Ella.
Dan zijn er nog enkele hoofdstukken vanuit Matthew (de 18 jarige zoon van Muriel).
Het verhaal kabbelt een beetje voort, echte spanning ontbreekt mijn inziens. Ik zou het eerder scharen onder psychologische thriller. En daar is niets mis mee maar dat is niet wat ik op voorhand had verwacht bij ik tel tot tien.
Na het dichtslaan van het boek had ik een onbevredigend gevoel en vroeg mezelf een aantal dingen af. Zonder al te veel in details te treden was vooral het gevoel dat het wel erg makkelijk ging datgene wat mij dit gevoel gaf. En wilde ik vooral weten hoe het nou echt zou aflopen voor Muriel. Maar daar kreeg ik geen antwoord meer op.
Al met al geen slecht verhaal maar net niet dat waar ik op gehoopt had.
Als ik cijfers zou geven dat werd het een mager zesje, en dat vertaal ik naar 3 sterren.
Wel een boek wat redelijk vlot leest en een aantal uur ontspanning biedt en doordat je niet echt op zoek hoeft naar de dader wellicht ook een gemakkelijke thriller voor de afwisseling.
1
Reageer op deze recensie