Lezersrecensie
Tongstrelend Umami
Umami bevat 4 delen die elk bestaan uit afzonderlijke hoofdstukken die in tijd teruglopen van het jaar 2004 tot en met 2000. Door de niet chronologische vertelwijze kost het mij in ieder geval wat meer concentratie om alle personages goed te leren kennen. Maar als iedereen je vertrouwd is leest het gelijk een stuk makkelijker.
Umami verwijst naar meerdere dingen in het boek, daar is onder andere de meest bekende bij; Umami is de 5de smaak die de tong waarneemt naast zoet, zuur, zoet en bitter.
Umami is verrukkelijk volgens Alfonso, één van de hoofdpersonages uit het boek. Hij heeft een proefschrift geschreven over Umami en is tevens de huurbaas van het hofje in Mexico-stad waar het verhaal Umami zich afspeelt.
In het hofje waar Alfonso woont staan 5 huizen. De woningen dragen allen een naam naar verwijzing van de smaken die de tong kan waarnemen.
Alfonso is dus de huurbaas en is de schakel tussen de andere bewoners die allen een ander, eigen verhaal omtrent verlies bij zich dragen.
In Umami draait het niet zozeer om welk verdriet maar meer hoe je daar mee om gaat. En dat doet een ieder op eigen wijze.
Het verlies van je partner zal ongetwijfeld anders voelen dan het verdrinken van een kind en dan is daar nog een personage waarvan één van de ouders verdwijnt. Het verlies is universeel, maar de omgang door de bewoners met het verdriet is individueel. En daar ligt de kracht van dit verhaal.
Umami verwijst naar meerdere dingen in het boek, daar is onder andere de meest bekende bij; Umami is de 5de smaak die de tong waarneemt naast zoet, zuur, zoet en bitter.
Umami is verrukkelijk volgens Alfonso, één van de hoofdpersonages uit het boek. Hij heeft een proefschrift geschreven over Umami en is tevens de huurbaas van het hofje in Mexico-stad waar het verhaal Umami zich afspeelt.
In het hofje waar Alfonso woont staan 5 huizen. De woningen dragen allen een naam naar verwijzing van de smaken die de tong kan waarnemen.
Alfonso is dus de huurbaas en is de schakel tussen de andere bewoners die allen een ander, eigen verhaal omtrent verlies bij zich dragen.
In Umami draait het niet zozeer om welk verdriet maar meer hoe je daar mee om gaat. En dat doet een ieder op eigen wijze.
Het verlies van je partner zal ongetwijfeld anders voelen dan het verdrinken van een kind en dan is daar nog een personage waarvan één van de ouders verdwijnt. Het verlies is universeel, maar de omgang door de bewoners met het verdriet is individueel. En daar ligt de kracht van dit verhaal.
1
Reageer op deze recensie