Meer world-building met hetzelfde zwakke hoofdpersonage

Aimee Carter (1986) is een bekende naam in het Young Adult-genre: ze is de schrijfster van de populaire ‘De Godinnentest’-serie, waarvan alle vijf de delen reeds in het Nederlands uit zijn gekomen. Carter begon met schrijven op haar elfde en schreef vooral fan fiction. Vier jaar later schreef ze haar eerste originele verhaal en in 2011 publiceerde ze De Godinnentest. Nu is het de beurt aan haar nieuwe serie, de ‘Blackcoat Rebellion’-reeks, om gepubliceerd te worden in het Nederlands. In het Engels zijn alle drie de boeken uitgekomen en in het Nederlands komt het derde en tevens laatste deel in 2017 uit. Het eerste deel is goed ontvangen in Nederland en zelfs bekroond met 4,5 ster op Hebban. Zal het tweede deel dezelfde populariteit genieten?  

Carter schetst een dystopische wereld, waarin de maatschappij een hele absurde kant op is gegaan. Wanneer jongeren zeventien worden, moeten ze een geschiktheidsexamen ondergaan, die hen een nummer (I-VII) geeft. Hoe slimmer je bent, hoe hoger je nummer zal zijn. Intellect van mensen staat voorop. De maatschappij lijkt te zeggen dat als iemand niet presteert, diens leven niets waard is.  

Kitty’s leven staat op haar kop als ze plotseling ontvoerd wordt en ontwaakt in het lichaam van Lila Hart, het nichtje van minister-president Daxton Hart. Kitty moet in de huid kruipen van Lila en doen alsof het meisje – waarvan niemand weet dat ze verongelukt is – nog steeds in leven is. De mensen om haar heen willen dat ze meewerkt en de rol van Lila volhoudt, maar de rebellen, genaamd Blackcoats, hebben hele andere plannen met Lila. Lila Hart was namelijk een uitgesproken activiste die protesteerde tegen de regels van haar oom Daxton. Kitty stemt hier mee in en helpt de rebellen met hun missie om de heerschappij van Daxton omver te werpen.  

Nadat ze veel heeft opgeofferd voor de Blackcoats in Marionet, wordt haar in het begin van Gevangene opeens de rug toegekeerd. Niemand lijkt haar mening te willen, laat staan haar hulp. Om haar nut te bewijzen, neemt ze een stom en roekeloos risico, waarbij ze betrapt wordt en verraden. Als straf wordt ze naar Elsewhere gestuurd. Elsewhere is de nachtmerrie waar ouderen en zich slecht gedragende burgers naartoe gestuurd worden. Kitty komt erachter dat de plaats meer is dan het voorstelt. Ze komt achter een complot dat nog groter is dan datgene dat haar in deze plaats heeft gebracht. Gelukkig heeft het dragen van het gezicht van iemand uit de heersende familie zijn voordelen en lijken naast de Blackcoats ook de mensen in Elsewhere haar hulp nodig te hebben…  

Dit deel zorgt, net als het eerste deel Marionet, voor gemixte gevoelens. Een grote verbetering is dat er veel meer bekend wordt over de dystopische wereld waarin het verhaal zich afspeelt. In het eerste deel wordt al een glimp van Elsewhere getoond wanneer Daxton een onschuldige vrouw opjaagt en vervolgens als een wild dier neerschiet. Gevangene geeft veel meer informatie over deze duistere plaats en het blijkt al snel dat de plek nog erger is dan de lezer eerder dacht. Iedereen leeft daar voor zichzelf en je kan niemand vertrouwen.  

Net als in het eerste deel is het hoofdpersonage Kitty Doe het zwakste karakter, vooral in termen van geloofwaardigheid. Ze maakt constant beslissingen die in directe contradictie staan met wat haar verteld is. Die keuzes worden dan afgeschreven als haar ‘koppigheid’. Ze lijkt constant de verkeerde mensen te vertrouwen. Daarbij grijpt ze ook elke gebeurtenis aan die haar leven op het spel zet. Het grootste frustratiepunt met het personage is dat ze erg moordlustig is. Zo wenst ze iedereen dood en beschrijft ze zo ongeveer twintig verschillende manieren waarop ze dat gaat doen. Gelukkig introduceert Carter een hoop nieuwe personages, die de intriges en complotten nog complexer, maar ook interessanter maken.  

Gevangene heeft de potentie van een interessant en boeiend verhaal, maar kan dat niet bereiken door het moordlustige en ongeloofwaardige hoofdpersonage Kitty. De inconsistente wereld van de voorganger Marionet is gelukkig verbeterd en er wordt meer van de dystopische wereld laten zien door Elsewhere te belichten. Daarnaast introduceert Carter een hoop nieuwe, interessante personages. In dit deel is de plot gelukkig beter uitgewerkt en dat geeft een goede bodem voor het derde deel, Koningin.