Inconsistent, maar veelbelovend

Aimee Carter (1986) is een bekende naam in het Young Adult-genre: ze is de schrijfster van de populaire ‘De Godinnentest’-serie, waarvan alle vijf de delen reeds in het Nederlands uit zijn gekomen. Carter begon met schrijven op haar elfde en schreef vooral fan fiction. Vier jaar later schreef ze haar eerste originele verhaal en in 2011 publiceerde ze De Godinnentest. Nu is het de beurt aan haar nieuwe serie, de ‘Blackcoat Rebellion’-reeks, om gepubliceerd te worden in het Nederlands. In het Engels is het tweede deel al verschenen en het derde deel wordt verwacht op 24 november 2015. Deze serie geniet (nog) niet de populariteit die ‘De Godinnentest’ wel ontving. Nu komt al snel de vraag op: is dat verdiend?  

Marionet schetst een dystopische wereld waarin de maatschappij een hele absurde kant op is gegaan. Wanneer jongeren zeventien worden, moeten ze een geschiktheidsexamen ondergaan die hen een nummer (I-VII) geeft. Hoe slimmer je bent, hoe hoger je nummer zal zijn. Intellect van mensen staat voorop. De maatschappij lijkt te zeggen dat als iemand niet presteert, diens leven niets waard is.  

Als Kitty Doe zeventien wordt, moet ze haar geschiktheidsexamen afleggen. Tot haar grote schrik gaat dit niet goed en ze krijgt een III, waardoor ze een leven in armoede tegemoetziet. Ze krijgt echter een kans die haar hele leven kan veranderen: ze blijkt op Lila Hart te lijken, het nichtje van minister-president Daxton Hart dat een tijd geleden is verongelukt. Als Kitty ermee in stemt om in Lila’s huid te kruipen, dan wordt ze een VII. Het is namelijk zo dat niemand, behalve Lila’s eigen familie, weet dat ze niet meer leeft.  

Maar het is niet simpel voor Kitty om zich plotseling voor te doen als meest populaire vrouw van het land. Lila was namelijk niet alleen een verwend adellijk meisje, ze was ook een uitgesproken activiste die protesteerde tegen de regels van haar oom Daxton. Lila pleitte voor het afschaffen van het rankensysteem en gelijkheid voor de bewoners van Amerika. Kitty zal Lila moeten worden en de rol van marionet moeten spelen in de conflicterende politiek van de familie Hart. Zal Kitty uiteindelijk de bevelen van Daxton opvolgen of zal ze Lila’s toekomstbeelden proberen te vervullen?  

Marionet zorgt voor gemixte gevoelens tijdens het lezen. Het begin is erg zwak, maar naarmate het boek vordert, komen er toch een hoop interessante plotwendingen. De plot leest daarnaast vlot en blijft boeien. Het is alleen jammer dat er erg weinig bekend is over de dystopische wereld waarin het verhaal zich afspeelt. De minister-president Daxton is lid van de Hart-familie en heeft alle macht opgeëist. Hij en zijn familie worden enkel tegengewerkt door een rebellengroep, genaamd Blackcoats. Buiten deze informatie en wat we al wisten over het ranksysteem wordt er verder niets verteld over de wereld. Er schijnt bijvoorbeeld enorme armoede te heersen, maar door de ogen van Kitty krijg je daar als lezer niets van mee.  

Kitty Doe is het hoofdpersonage van het boek, maar is daarbij ook het zwakste karakter, in termen van geloofwaardigheid. Haar keuzes in het begin zijn stom en worden gelukkig gaandeweg het verhaal beter, maar daardoor verandert ze in een te perfect personage. Ze doet alles wel erg goed. Ze wordt dan ook ondergesneeuwd door de andere personages en vooral door de slechteriken. Daxton en de andere bad guys worden geweldig beschreven: ze hebben diepte, ze zijn niet puur zwart en wit in hun slechtheid en zijn geloofwaardig.   

Samengevat heeft het boek twee grote zwaktes: een vage dystopische wereld zonder enige informatie over het verleden en een hoofdpersonage dat begint als een naïef meisje en daarna uitgroeit tot een karakter dat zo perfect is dat ze ongeloofwaardig wordt. Als je over de vage, inconsistente wereld en het oninteressante hoofdpersonage heen kan lezen, is het zeker een goed en interessant boek. De personages buiten Kitty geven het verhaal meer diepgang en de plot van Marionet belooft veel goeds voor de komende twee boeken in de serie.