Nieuwe twist aangebracht bij uitgemolken onderwerp

Je jonge zoon of dochter verdwijnt. Als moeder doe je er alles aan om hen terug te vinden, soms met het gevaar zelf om het leven te komen. Dit onderwerp werd de laatste jaren tot in den treure toe gebruikt en misbruikt in thrillers. Verdwenen hoort wel bij deze soort maar heeft een heel aparte invalshoek, waardoor het net iets anders en interessanter wordt.

Audra Kinney ontvlucht New York en haar tirannieke echtgenoot, samen met haar 2 kinderen. Ze is op weg naar een vriendin in California en vermijdt daarbij zo veel mogelijk de snelweg om niet op een verkeers- of drugspatrouille te stoten. Maar in een van de vele kleine dorpjes wordt ze tegengehouden door de plaatselijke sheriff. In de kofferbak van haar auto wordt een kleine hoeveelheid drugs aangetroffen en ze moet mee naar het bureau voor ondervraging. Zeer tegen haar zin worden de kinderen toevertrouwd aan de zorg van de vrouwelijke hulpsheriff.

Na enkele uurtjes wordt ze vrijgelaten maar tot haar ontzetting beweert de sheriff iets dat haar wereld volledig op zijn kop zet:

Ze keek de sheriff in de ogen.
‘Alstublieft’, zei ze, zonder dat ze het trillen van haar stem kon verhinderen. ‘Ik heb alles gedaan wat u zei. Ik heb meegewerkt. Vertelt u me nu alstublieft waar mijn kinderen zijn.’
Whiteside staarde terug. ‘Welke kinderen?’ vroeg hij.

Haylen Beck, pseudoniem van de gekende auteur Stuart Neville, weet met Verdwenen de lezer te boeien van begin tot einde. Het wisselen van perspectief en de vele cliffhangers dragen bij tot de spanning en de vaart in het verhaal. Hij maakt niet de fout om in volledige hoofdstukken de vroegere situatie van Audra en de kinderen uit de doeken te doen, maar doet dit heel subtiel in enkele stukjes in diverse hoofdstukken.

De lezer weet vanaf het begin wie de schuldige is, maar dat doet helemaal niets af aan de spanning. In Verdwenen hanteert de auteur dezelfde schrijfstijl als in zijn andere boeken: vloeiend, pakkend en 'to the point', geen onnodige versiersels, geen bombardement aan adjectieven. De personages zijn goed uitgewerkt. Misschien had dit iets beter gekund met sheriff Whiteside maar Audra, Sean en Louise komen echt tot leven op de pagina’s. Een minpuntje is dat het verhaal van Danny, de mysterieuze vreemdeling, niet volledig is afgewerkt en daardoor een ietwat wrang gevoel achterlaat.

Verdwenen is een boek dat blijft nazinderen. Zelfs als je niet houdt van het onderwerp ‘kinderen spoorloos en een fanatieke zoektocht’, is het verhaal toch het lezen waard.