Alle 74 goed

De Amerikaanse schrijver, dichter, recensent, redacteur en literatuur criticus Edgar Allan Poe (1809 – 1949) wordt algemeen beschouwd als de ‘uitvinder’ van het moderne literaire verhaal en de detective. Ook mogen wij zijn invloed op hedendaagse/moderne sciencefiction, horror en fantasy niet onderschatten. Dit alles kreeg Poe voor elkaar met de impact die zijn verhalen op schrijvers en lezers had en tot op de dag van vandaag heeft. Er zijn in de loop der jaren meerdere Nederlandse bloemlezingen met verhalen van Poe gepubliceerd. In al deze bloemlezingen staan keer op keer verhalen als “De ondergang van het huis van Usher”, “De gouden kever”, “De moorden in de rue Morgue”, “De zwarte kat” en “De put en de slinger”. Goede tot zeer goede verhalen, waardoor ik na lezen van deze verhalen benieuwd werd naar die verhalen van Poe die zelden of nooit in bloemlezingen worden opgenomen. Hoe goed, of hoe slecht zijn die?

Ook de minder bekende, de minder vaak gebloemleesde verhalen van Poe zijn de moeite van het lezen waard. Tussen de in totaal 74 verhalen en novellen zit geen enkele grote ‘misser’. De ondergrens ligt bij Poe hoog. Toch is dit geen advies om “Alle verhalen” achter elkaar in een keer te lezen. Zowel in thematiek als stijl is Poe wat eenzijdig. In (bijna) alle verhalen zoekt hij de grens op van wat nog geloofwaardig is en (bijna) alle verhalen zijn geschreven vanuit een en dezelfde verteller; een eigenzinnige en (licht) met zichzelf ingenomen betweterige man die negen van de tien keer niet een personage is in het verhaal, maar een getuige.

Een kniesoor die er over valt, maar laat ik nu net die kniesoor zijn; de verhalen zijn niet in volgorde waarin ze zijn gepubliceerd of zijn geschreven opgenomen in “Alle verhalen”. Nergens staat in “Alle verhalen” welke criterium er bij het bepalen van de volgorde is gebruikt.