Lezersrecensie
Het leven is niet zo begrijpelijk voor een puber
“De avonturen van Huckleberry Finn” uit 1884 van de Amerikaanse schrijver Mark Twain (1835 – 1910) wordt zeker in de Verenigde Staten tot op de dag van vandaag gezien als een van hun grootste literaire klassiekers. Deze reputatie heeft het boek te danken aan het feit dat het een van de eerste literaire werken is waarin in ‘gewone mensen’ taal wordt gesproken, het een kritiek is op het (institutioneel) racisme in de Verenigde Staten kort na de Burgeroorlog en de formele afschaffing van de slavernij, het een satire is op goedgelovigheid van mensen en het een ode is aan de individuele vrijheid. Voor een hedendaagse niet Amerikaanse lezer is het allemaal wat gedateerd en wel heel erg Amerikaans. Toch is deze schelmen- en bildungsroman ook nu nog goed en vlot te lezen, wat komt door de soepele verteltrant van de auteur Mark Twain en het vertelperspectief dat hij hanteert.
Of het nu goedwillige of slechtwillige volwassenen zijn, de 13-14 jarige Huckleberry moet niets van al hun pogingen hebben om hem in hun gareel te duwen. Wanneer hij eindelijk aan het hardhandige gezag van zijn alcoholistische vader weet te ontsnappen en de weggelopen slaaf (of is het voormalige slaaf, want zijn status is niet altijd en overal duidelijk) Jim tegenkomt. Samen beleven ze allerlei avonturen en komen ze allerlei excentriekelingen tegen op de rivier de Mississippi en in stadjes en dorpen aan de boorden van de rivier. Niks geen Robinson Crusoë – Vrijdag verhouding tussen de twee, maar als twee gelijkwaardige personen trekken ze rond. Eind goed al goed.
“Huckleberry Finn” is een van de eerste romans die volledig verteld worden vanuit het perspectief van en door een puber. Dat is geen gemakkelijk vertelperspectief om het goed te doen. Een puber is namelijk (nog) niet alwetend, Huck begrijpt nog niet helemaal hoe de wereld van de volwassenen in elkaar steekt. Bovendien weet hij wel dat hij nog niet alles goed begrijpt, maar weet niet altijd wat hij dan nog niet weet. Ingewikkeld? Dat is het leven van een puber!
Of het nu goedwillige of slechtwillige volwassenen zijn, de 13-14 jarige Huckleberry moet niets van al hun pogingen hebben om hem in hun gareel te duwen. Wanneer hij eindelijk aan het hardhandige gezag van zijn alcoholistische vader weet te ontsnappen en de weggelopen slaaf (of is het voormalige slaaf, want zijn status is niet altijd en overal duidelijk) Jim tegenkomt. Samen beleven ze allerlei avonturen en komen ze allerlei excentriekelingen tegen op de rivier de Mississippi en in stadjes en dorpen aan de boorden van de rivier. Niks geen Robinson Crusoë – Vrijdag verhouding tussen de twee, maar als twee gelijkwaardige personen trekken ze rond. Eind goed al goed.
“Huckleberry Finn” is een van de eerste romans die volledig verteld worden vanuit het perspectief van en door een puber. Dat is geen gemakkelijk vertelperspectief om het goed te doen. Een puber is namelijk (nog) niet alwetend, Huck begrijpt nog niet helemaal hoe de wereld van de volwassenen in elkaar steekt. Bovendien weet hij wel dat hij nog niet alles goed begrijpt, maar weet niet altijd wat hij dan nog niet weet. Ingewikkeld? Dat is het leven van een puber!
1
Reageer op deze recensie