Geen haar beter

Geen haar beter is het eerste boek wat ik van José Kruijer lees. En het eerste wat mij al opviel wat ik erg leuk vond is dat het verhaal zich afspeelt in het mooie Nederland. De plaatsen zijn herkenbaar en dit geeft het boek een fijne fibe. Dat het een thriller is, is voor mij weer even een uitstapje naar een genre wat ik niet vaak lees.

Kruijer heeft een fijne schrijfstijl, met de korte hoofdstukken vlieg je door het verhaal heen. Doordat het boek veel vanuit Laureen word verteld krijg je als lezer een goed beeld van haar. De cursieve stukjes vanuit een ander personage geven het verhaal een soort spanning waardoor ik door wilde lezen. Ook door elk hoofdstuk weer wat meer prijs te geven over de gebeurtenissen die gebeurt zijn wilde ik graag weten hoe het verder ging. Maar er gebeurt in mijn ogen iets teveel, het een na het andere onderwerp komt aan bod en het voelt na het zoveelste ding als teveel. Ik kon me op een gegeven moment ook niet zo fijn meer concentreren op het verhaal en had moeite om door te lezen. Als er meer gefocust zou worden op minder onderwerpen zou het verhaal volgens mij veel beter over zijn gekomen.

Het boek was een fijne thriller, wat zich afspeelt in het mooie Nederland. En hoewel de uitwerking van het boek wat beter had gekund, de onderwerpen iets minder veel, was het een leuk boek om eens te lezen.

Godijn Publishing, heel erg bedankt voor het leesexemplaar en dat ik mee mocht doen aan de blogtour.