Vernuftig in elkaar gezet.....

Mike Craven is een uit Engeland afkomstige schrijver. Voorheen was hij reclasseringsambtenaar maar tegenwoordig schrijft hij fulltime. Hij is bekend geworden met zijn boeken over Washington Poe en Tilly Bradshaw, twee karakters die menig thrillerlezer al in zijn of haar hart heeft gesloten. Met het eerste deel van deze serie, ‘Brandoffer’, won Craven de prestigieuze Gold dagger award en de serie is inmiddels in 27 talen verkrijgbaar. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff bracht afgelopen maand het zesde deel, ‘De genadestoel’, uit. Naar verluidt komt het zevende deel, ‘The third light’, in juni 2025 uit in Engeland.

Poe wordt door zijn leidinggevende gedwongen om te gaan praten met een traumatherapeut. De onverschrokken rechercheur is door de gebeurtenissen van de afgelopen negen maanden behoorlijk aan het wankelen gebracht. Samen met therapeute Clara Lang graaft hij tot aan de kern van zijn problemen die zijn ontstaan na een gruwelijke zaak. Beginnend met een lichaam, opgegraven door dassen en half opgepeuzeld door kraaien en vervolgd door een ander lichaam, gestenigd, dat onder de geheimzinnige tatoeages zat. En dit was slechts het begin. Samen met de intelligente Tilly heeft Poe geprobeerd de code te kraken en de zaak tot een goed einde te brengen. Dat er onderweg de nodige, steeds gruwelijkere hobbels genomen moesten worden, heeft de mentale gesteldheid van Poe geen goed gedaan. Zal hij tot in lengte van dagen kraaien in zijn nachtmerries zien? Of weet dr. Lang hem weer op het goede pad te krijgen?

De genadestoel is alweer het zesde deel in de populaire serie met de goedhartige, maar nukkige rechercheur Washington Poe en zijn sociaal zeer onhandige, maar uber intelligente hulp Tilly Bradshaw in de hoofdrol. Dit deel is duidelijk anders opgezet dan de voorgaande delen. De basis ligt bij de gesprekken die Poe heeft met zijn traumatherapeut. De hoofdstukken die het verhaal vertellen worden ondersteund door de hoofdstukken waarin Poe tekst en uitleg geeft aan dr. Lang en dit geeft een mooie verdieping aan het vlot geschreven verhaal. Craven schrijft soms in droge bewoordingen en daarmee weet hij een humoristische ondertoon te creëren. De balans tussen deze humor en de gruwelijkheden in het boek heeft Craven inmiddels weten te perfectioneren. Het verhaal heeft veel vaart door de korte hoofdstukken, die aan het einde allemaal een triggerende cliffhanger hebben. De knappe plot twists zorgen ervoor dat de aandacht constant wordt vastgehouden. Stoppen met lezen is eigenlijk geen optie. Pas aan het einde blijkt hoe vernuftig dit verhaal werkelijk in elkaar steekt en het zal bij menig lezer nog lang in het hoofd nazoemen.

Ik wil uitgeverij Luitingh-Sijthoff heel hartelijk bedanken voor het recensie-exemplaar.