Anders maakt niet persé slechter......

Inspecteur Cara Elliot probeert, na de gebeurtenissen omtrent de zaak van De Echoman, haar leven weer zo goed als kwaad op te pakken. Dat dit van geen kanten lukt is zacht uitgedrukt. Zowel op werk- als op privé-gebied heeft ze het moeilijk. Als er op een normale maandagochtend een man onder de wielen van een locomotief terecht komt, lijkt dit in eerste instantie op zelfmoord. Cara heeft zo haar twijfels en ze haalt haar broer, ex-rechercheur Nate Griffith, over om haar team te komen versterken. Het team, dat behoorlijk ontwricht is na het verlies van een dierbare collega, kan waar mogelijk alle hulp gebruiken. Nate vecht nog met zijn eigen demonen maar hij gaat toch op het aanbod van Cara in. Dan vinden er meer verdachte sterfgevallen plaats, waarbij alle slachtoffers te kampen hebben met zware mentale problemen. Het lijkt wel of iemand deze mensen aanzet tot het plegen van zelfmoord. Wie is de persoon die hier aan de touwtjes trekt?

De poppenmeester wordt met name verteld vanuit het perspectief van zus Cara en broer Nate, die we al kennen uit De Echoman. Ook collega Jamie komt regelmatig aan het woord. Er wordt veel aandacht besteed aan hoe het de personages vergaan is na de gebeurtenissen omtrent De Echoman, al wordt niet altijd even duidelijk verteld wat er precies gebeurd is. Dit maakt het lastig De poppenmeester op zichzelf staand te lezen. Ook de nieuwe dynamiek in het team, na het verlies van een collega en het inbrengen van een nieuwe collega die deze plek inneemt, wordt uitgebreid behandeld. Dat is een andere insteek dan wat we van de boeken van Sam Holland gewend zijn, maar storend is dit niet. Er blijft nog meer dan genoeg spanning over.

Het boek heeft een duidelijke indeling, waar om de zoveel hoofdstukken een nieuwe dag in het onderzoek wordt aangekondigd. Deze niet al te lange hoofdstukken worden regelmatig onderbroken door een kort hoofdstuk vanuit het perspectief van het slachtoffer. De beelden die deze sterke hoofdstukken in menig lezer zullen oproepen zijn ook weer ouderwets huiveringwekkend. Men wordt letterlijk meegenomen naar het moment van de daad en dit tilt de spanning naar een hoger level. Het verhaal heeft een sterke balans tussen het dieper ingaan op de emoties van de personages en de spanning van het oplossen van deze zaak. Ook de uiteindelijke ontknoping is weer als vanouds, met een hoog ‘die zag ik niet aankomen-gehalte’.

De poppenmeester is het derde deel van de “Major crimes’ serie van Sam Holland. Holland heeft ook hier weer een vlot geschreven, ijzersterke thriller neergezet. Wel met een duidelijk thema deze keer. De slechte mentale gesteldheid van mensen en hoe kwetsbaar dit een persoon maakt. Anders, maar in mijn optiek absoluut niet minder sterk dan de vorige delen en dus ook gewoon de volle bak aan sterren waard.