Mooie oorlogsroman

Ik mocht dit boek lezen voor De Boekenreizigers leesclub o.l.v. Erna Eikhoudt.

Op de cover zie je een vrouw met de rug naar ons toe, in de verte zie je de Eiffeltoren en de specifieke Parijse lantaarns.

Het verhaal start bij Elise die samen met haar man iets aan het drinken zijn. Zij is Joodse, haar man niet en is van adel. Daardoor hoopt ze niet te worden opgepakt. Maar het ergste gebeurt toch.
Ze wordt naar een concentratie kamp gebracht in Drancy. Heel verbouwereerd en ze begrijpt niet goed waarom ze haar meegenomen hebben. Ze is getrouwd en ze is van hoge komaf. De omstandigheden in het kamp zijn mensonwaardig maar ze probeert haar toch recht te houden.
Doordat ze veel kennis heeft van schilderijen krijgt ze de kans om Von Behr te helpen met het schatten van waardevolle spullen die de soldaten uit de huizen halen van de Joodse mensen. Hun huizen worden hun afgepakt.

De 2e verhaallijn gaat over een Duitse soldaat Von Trettlow die in de oorlog een arm verloren heeft en die nu in Parijs gebouwen mag bezichtigen voor eventueel de Duitsers. Hij is niet echt blij dat ze de mensen uit hun huizen zetten maar hij kan niet echt veel doen op het moment. Na een tijdje komt hij in aanraking met andere mensen die Hitler van de macht willen houden.
De 2 verhaallijnen komen naar het einde toe tot één geheel en je voelt ook dat de auteur veel weet over de oorlog en dit ook goed kan brengen in dit boek.
Meestal is dit niet het genre dat ik graag lees maar dit boek heeft me echt geraakt. De auteur brengt het verhaal als een film die je goed kan volgen gedurende het verhaal. En waar de emoties van de hoofdpersonages goed tot uiting gebracht worden.
Radeloosheid, schrik en het besef dat je het soms anders kan aanpakken...Ik vind het een mooie oorlogsroman, die echt vlot geschreven is.