Heftig en benauwend

In drie verschillende perspectieven wordt de geschiedenis verteld van de Koreaanse vrouw Yeong- hye die gaandeweg steeds stiller wordt en de lust om te leven als mens volgens de aanvaarde normen verliest; eerst wil ze geen vlees meer eten, daarna helemaal niks meer en dan wil ze veranderen in een boom.
In het eerste hoofdstuk kijken we door de ogen van haar man, die naar haar volledig onverschillig is en die niet handelt als zijn schoonvader haar willen dwingen om vlees te eten en ook niets doet als zij zichzelf de polsen doorsnijdt. In het tweede hoofdstuk kijken we door de ogen van haar kunstzinnige zwager die helemaal geobsedeerd is door haar en haar en zich zelf beschildert met planten en bloemen en dan met haar de liefde bedrijft. Het derde perspectief is dat van haar zus, die haar komt opzoeken in het psychiatrisch ziekenhuis en meemaakt hoe ze desperaat weigert om nog te eten en rust vindt in het idee een boom te worden.

De roman is in een mooie, poëtische taal geschreven en trekt je mee in een zeer benauwende, monochrome wereld vol onbegrip en doodsdrift in een omgeving vol donkere, vochtige bossen. Het is een intense leeservaring, waarbij je het gevoel hebt dat de strop steeds strakker om je keel wordt gesnoerd als gaandeweg blijkt dat haar zwager en haar zus evenzeer beschadigde mensen zijn en Yeong- Hye zich steeds meer afkeert van het leven.

De roman deed me soms snakken naar wat lucht temidden van alle zwaarmoedigheid en overspannen heftigheid.
Tekenend is, dat ik eigenlijk het eerste hoofdstuk het mooiste vond, omdat daarin haar onverschillige man - nota bene in de ik-vorm - met een soort koelheid en distantie het - voor hem en de familie - vreemde gedrag van zijn vrouw beschrijft.