Een echte klassieker uit 2001
Een echte klassieker uit 2001. Een fijn kookboek en naslagwerk tegelijk dat ik nog steeds heel regelmatig uit de kast pak om ideeën op te doen. Moro is het eerste kookboek van Sam & Sam Clark, getrouwd en samen eigenaar van het beroemde restaurant Moro in Londen, waar zij hun liefde voor de smaken uit het mediterrane Spanje en het spannende en het meer kruidige eten uit de Noord-Afrikaanse landen langs de Middellandse zee tot uiting brengen.
Samuel en Samantha trokken tijdens hun huwelijksreis in een camper door Spanje, Marokko en de Sahara. Ze leerden zo zoveel mogelijk smaken kennen en kooktechnieken onder de knie te krijgen om te kunnen gebruiken in hun toen nieuwe restaurant Moro. Ze wilden daar simpele gerechten met mooie ingrediënten serveren, net als in het River Café waar ze ook alle twee gewerkt hadden.
Robuuste Spaanse gerechten vermengd met exotische Noord-Afrikaanse en Arabische gerechten. Je vindt ze allemaal terug in dit fantastisch mooie boek met afwisselend aantrekkelijke gerechtfoto’s, praktische werkfoto’s en zwartwit sfeerbeelden.
De indeling is zeer to the point met hoofdstukken voor de verschillende gerechten. Het boek begint met zelf brood bakken en daarna volgen de tapas en mezzes, soepen en de voorgerechten handig ingedeeld naar vis, vlees en vegetarisch. Dan een hoofdstuk met rijstgerechten, vishoofdgerechten, vleeshoofdgerechten , groenten, sauzen en dressings, nagerechten en tot slot een hoofdstuk met leveranciers.
De recepten zijn leuk om te lezen en ook heel duidelijk met de maten volgens onze Europese standaard in grammen en milliliters. De gerechten zijn niet luxueus, maar wel bijzonder door een leuke twist of door ingrediënten die niet zomaar overal te koop zijn. Dat heeft zijn charme, maar daardoor is het niet een kookboek voor lekker makkelijk door de week. Door het hele boek heen staan leuke stukjes met informatie over allerlei soorten ingrediënten.
Vis-tagine met aardappelen, tomaten en olijven
'Tagine' is een befaamde Marokkaanse stoofpot, die traditioneel wordt gekookt in een aardewerken pot met dezelfde naam. De vis wordt eerst gemarineerd in 'charmoula', een klassieke vismarinade met knoflook, komijn, koriander, paprikapoeder en citroen. Wij aten deze tagine ergens tussen Safi en Essaouira.
Voor 4 personen
4 heekmoten, per stuk zo'n 250 g, of filets van 225 g per stuk (u kunt iedere witte vissoort nemen)
20 kleine, nieuwe aardappeltjes
3 eetlepels olijfolie
4 knoflooktenen, in dunne plakjes gesneden
15 kerstomaatjes, gehalveerd
4 groene paprika's, gegrild tot ze zwart zijn verkoold, ontveld, van zaadjes en zaadlijsten ontdaan en in reepjes gesneden
een handje zwarte olijven op olie
100 mI water
zeezout en zwarte peper
CHARMOULA
2 knoflooktenen
1 afgestreken theelepel zeezout
2 theelepels vers gemalen komijn
sap van 1 citroen
1/2 theelepel goede rode-wijnazijn
1 theelepel paprikapoeder
1 bosje verse koriander, grofgehakt
1 eetlepel olijfolie
Wij maken de charmoula in een vijzel. Stamp de knoflook met wat zout tot er een gladde pasta ontstaat, voeg vervolgens de komijn, citroensap, azijn, paprikapoeder, koriander en olijfolie toe. Wrijf de vis in met twee derde van dit charmoula-mengsel en laat de vis minstens 20 minuten tot 2 uur in de koelkast staan. Kook de aardappelen in water met wat zout in 10-15 minuten, tot ze net zacht worden. Giet ze af en snijd ze in de lengte middendoor. Verhit in een middelgrote steelpan 2 eetlepels van de olijfolie boven een 1uatig heet vuur en fruit de knoflook lichtbruin. Voeg de tomaten toe en laat ze 2 minuten meefruiten, tot ze zacht beginnen te worden. Roer de groene paprika en de rest van de charmoula erdoor en maak op smaak af. Neem een tagine of koekenpan met deksel en verdeel de aardappelen over de bodem. Schep er driekwart van het paprika-tomaatmengsel over en daarop de gemarineerde vis. Verdeel de rest van het paprika-tomaatmengsel en de olijven over de vissen. Voeg het water toe en druppel de laatste eetlepel olijfolie eroverheen. Doe het deksel erop en laat boven een matig tot heet vuur in 10-15 minuten stomen tot de vis gaar is. Het mooie van dit gerecht is dat er eigenlijk helemaal niets meer bij hoeft; misschien een beetje sla en wat brood (zie bladzijde 20 voor Marokkaans brood).
Ik vind de recepten hier en daar wel wat veel uit gaan van een restaurantsituatie, waar alles al voorbereid klaar staat. Al lezend lijkt het makkelijk, als je bezig bent blijkt het gerecht toch behoorlijk bewerkelijk. Voor deze tagine – dat toch eigenlijk een soort eenpansgerecht is – moesten de charmoula, paprika’s, aardappelen, tomaten en vis allemaal apart worden voorbereid om daarna samen in een tagine of hapjespan nog te worden gaar gesmoord. Het was een heerlijk gerecht, maar voor mij wat veel vis: 225 gram per persoon. Ik heb voor twee personen de helft gemaakt. Dat was een hapjespan vol en met een salade en wat brood erbij echt voldoende voor vier personen. Alleen van de charmoula – een kruidige saus van knoflook, verse korinader en citroensap - heb ik de hoeveelheid voor vier personen aangehouden. Heerlijk om ook het brood nog in de soppen. Al met al een kookboek voor de gevorderde hobbykok, die weet wanneer hij een gerecht naar zijn hand moet zetten. Maar een heerlijk boek om bij weg te dromen en ideeën op te doen.
Reageer op deze recensie