Het eind van het vredige leventje...

Na de boeken minstens 2x te hebben gelezen (in het Nederlands) én de films meerdere keren te hebben gezien, is dit nog altijd één van mijn meest favoriete series.
Dit jaar heb ik besloten om een aantal 're-reads' te doen in de originele taal (Engels).
Ik trap af met de Harry Potter-reeks. Ook The Lord of the Rings & A Song of Ice and Fire staan op mijn wensenlijstje. Door luisterboeken ga ik razendsnel heen, dus het moet te doen zijn om al deze boeken in 2025 te luisteren (mits ze op Storytel staan... dat heb ik nog niet van alle delen uitgezocht).

In mijn recensie over deel 3 zei ik dat 'The prisoner of Azkaban' het laastste 'favoriete deel' voor mij was van deze serie. Maar dit 4e boek schurkt er toch nog dicht tegenaan. Er waren een paar dingetjes die ik vergeten was en die ofwel als 'OJA' bij me opkwamen tijdens het lezen, ofwel die licht verrassend waren bij het uitrollen van het plot. Zo was ik 'dat ene grote ding' rondom professor Moody vergeten...

Bij herlezen valt me altijd op hoe geniaal de reeks in elkaar zit en hoe de kleine verwijzingen van het begin op het eind allemaal op hun plek vallen.

Toch hou ik meer van het begin en de fijne wizarding-world zoals die vredig kabbelend voortgaat (met interne puberale probleempjes en geheimen uit de 'grote mensenwereld' waar de kinderen zich dan druk om maken...) als van het donkere deel waar we nu naartoe gaan in 'The order of the Phoenix'.