Heftig én prachtig tegelijk

Wauw, wat een mooi boek.
Anders dan anders, geen romantiek, geen thriller, maar een combinatie van die twee. Een zeer intrigerende combinatie zelfs.
Ik geef enkel 5 sterren, als ik tijdens het lezen zeer heftige emoties ervaarde en/of als ik weet dat het verhaal me gaat bijblijven voor de lange(re) termijn. En je ziet het, dit boek voldeed aan die voorwaarden, aan allebei.

Lily lijkt eerst een 'vrij gewone vrouw' welliswaar met een grondige hekel aan haar vader... dat is het eerste feit dat de nieuwsgierigheid wekt. Dan komt ze de intrigerende Ryle tegen, leer je meer over haar verleden (in een gezin waarin huiselijk geweld een rol speelt ) en komt de getroebleerde Atlas in beeld. Ik werd helemaal meegezogen en wilde niet meer stoppen met luisteren. Dat het ergens moest gaan wringen, dat voelde je aan alles (terwijl er op dat moment eigenlijk een flinke feelgood setting opgezet was).

De eerste keer dat er wat voorviel dacht ik nog: nee, dat is een incident/ongeluk. De tweede keer kon ik wel tegen Lily schreeuwen dat ze moest nadenken... en daarna liet ik het maar gewoon over me heen komen en me meevoeren met de stroming van deze slurpende rivier die symbool staat voor de verhaallijn.
Meesterlijk gedaan om je lezers zo te kunnen meenemen in alle gebeurtenissen.

Hoewel er één ding was wat me stoorde, maar of dat aan de vertaling ligt, of dat de research van de auteur niet helemaal klopte, daar ben ik niet over uit: als Kyle een neurochirurg is, die al zelf operaties uitvoert, kan hij nooit nooit nooit een co-assistent zijn (zoals in het boek wordt beweerd). Een arts-assistent, oké. Maar zelfs dan... Beetje ongeloofwaardig, de type operaties die worden benoemd en waar hij dan als 'student' al bij mag assisteren/opereren.
Wat ik bijna nog erger vond waren de voortdurende verwijzingen naar zijn operatiekleding die hij thuis droeg. Ik weet niet hoe het in Amerika zit, maar in veel landen kom je het ziekenhuis in die kleding niet uit zonder gelincht te worden. In Nederland en Curaçao (waar ik momenteel woon) mag je nog niet naar de ziekenhuiskantine in je operatiekleding, zonder geschorst te worden... En ik kan het weten. Ik ben al 13 jaar operatieassistent.
Maar goed, hoewel deze details me een klein beetje uit het verhaal haalden, waren ze nu ook weer niet de moeite om écht over te zeuren ;-) Vergeef je het me dat ik het toch even moest vermelden??