"Doe het niet!"

Tijdens het lezen van dit boek heb ik zeker een keer of tien tegen de dertienjarige Henry geroepen: "Doe het niet!"
- Toen hij de man in de winkel vertrouwde
- Toen hij een onbekend meisje in vertrouwen nam
- Toen hij een brief aan zijn vader in de bus stopte
- Toen hij mokte over de dode hamster...

Je voelt aan alles dat het mis gaat en ik vond het zo prachtig geschreven dat je totaal meegaat een uitzonderlijke situatie waarbij je in het echte leven vermoedelijk hele andere gevoelens zou hebben.
Doordat je geleidelijk de (zeer bewogen) achtergronden van de personages leert kennen, ga je hun beweegredenen en keuzes ook respecteren (ook al zou je het zelf wellicht anders aanpakken).

Het is net als bij Breaking Bad, Dexter, Undercover en Narcos, waar je helemaal aan de kant van de 'verkeerden' komt te staan uiteindelijk en hoopt dat ze niet gepakt worden. Alleen de schaal is hier zo veel kleiner.

Ik vond het ook erg fijn dat het niet stopte bij het einde van het Labour Day weekend, maar dat je Henry door de loop van zijn verdere leven volgt. En het einde... heel erg mooi.
Indrukwekkend boek.
Vooral lezen!