Lezersrecensie
Gekkige gedichten - het oordeel van een non-poëzie liefhebber, totaal zonder waarde dus ;-)
Het is mijn tweede dichtbundel van het jaar (na Murmerations van Sarah Thompson in het Engels), sterker nog... mijn tweede dichtbundel in mijn leven en de conclusie: poëzie en ik, wij gaan niet zo goed samen.
Van de gedichten van Sarah smulde ik. Die gingen over dingen die je begrijpen kan, en zien. Namelijk de natuur. Er zat humor in.
In deze bundel van Anie Martens zat ook wel humor, maar meestal dacht ik; waar gáát dit over?
Excuses Annie, het licht vast niet aan jouw dichtkunst, want er zijn meerdere gedichten gepubliceerd in literaire magazines.
Het leukst vond ik nog 'Mam mot mien gedichten kunnen lezen 1' de andere twee uit deze reeks waren ook oké, maar hadden alweer een element van 'huh?' erin zitten.
Misschien moet je dergelijke gedichten per dag lezen, elke dag eentje en er dan de hele dag op doorkauwen. Alleen ik zei de gek heb daar geen behoefte aan.
Doe mij maar proza (en dan ook niet de echt korte verhalen) dan laat ik me gedachteloos meesleuren.
Lezen (of luisteren) is voor mij een vermaak waarbij ik juist wil wegdromen zonder al te diep te denken.
Je kunt ook zeggen dat mijn fantasie niet groot genoeg is om de gedachtenkronkels van een dichter te volgen.
Anyway, voorlopig stap ik weer over naar de lange verhalen in het genre thriller, roman en feelgood...
Niks ten nadele van deze bundel. Het past gewoon niet bij mij
Van de gedichten van Sarah smulde ik. Die gingen over dingen die je begrijpen kan, en zien. Namelijk de natuur. Er zat humor in.
In deze bundel van Anie Martens zat ook wel humor, maar meestal dacht ik; waar gáát dit over?
Excuses Annie, het licht vast niet aan jouw dichtkunst, want er zijn meerdere gedichten gepubliceerd in literaire magazines.
Het leukst vond ik nog 'Mam mot mien gedichten kunnen lezen 1' de andere twee uit deze reeks waren ook oké, maar hadden alweer een element van 'huh?' erin zitten.
Misschien moet je dergelijke gedichten per dag lezen, elke dag eentje en er dan de hele dag op doorkauwen. Alleen ik zei de gek heb daar geen behoefte aan.
Doe mij maar proza (en dan ook niet de echt korte verhalen) dan laat ik me gedachteloos meesleuren.
Lezen (of luisteren) is voor mij een vermaak waarbij ik juist wil wegdromen zonder al te diep te denken.
Je kunt ook zeggen dat mijn fantasie niet groot genoeg is om de gedachtenkronkels van een dichter te volgen.
Anyway, voorlopig stap ik weer over naar de lange verhalen in het genre thriller, roman en feelgood...
Niks ten nadele van deze bundel. Het past gewoon niet bij mij
1
Reageer op deze recensie