Te hoogdravend en te veel egocentrisme

Dit boekenweekgeschenk stond al zo'n jaar of twee op mijn plank en het stond me tegen om erin te beginnen na een eerdere ervaring met een boek van Ilja Pfeijffer (La superba, DNF).

Het begint al véél te wollig naar mijn smaak met overdadig literaire zinsconstructies en beeldspraak waar ik niet veel mee kan. Deze schrijfstijl past niet bij mij, al is het zeker niet slecht geschreven hoor. Ik vind het alleen niet mooi en niet fijn.

In het eerste stuk vroeg ik me heel erg af waar dit verhaal naar toe zou gaan (te lang, voor zo'n kort boek), toen kwam Ilja Pfeijffer zelf ten tonele, wat ik écht not done vond. Het personage dat daar tentoongesteld werd komt op mij echt over als egotripperij, ook al is het vermoedelijk licht satirisch bedoeld... Totaal onnodig ook voor het verhaal.

Pas als het hoofdpersonage vast komt te zitten in de eerste lockdown van Italië, komt voor mijn gevoel de boel op gang. Toen werd het interessant en kreeg ik de drang tot doorlezen.
Je vermoed meteen dat er iets met dat jongetje is en zodoende vond ik het einde erg mooi gevonden en leuk gedaan. Al met al was dat stuk qua sterren de redding van dit boek. Ik begon op 1 à 2 sterren (nogmaals, niet omdat het slecht geschreven is!) en eindigde met 4 sterren, waardoor ik op gemiddeld 3 sterren uitkom.