Lezersrecensie
Liefde en lijden
Elizabeth Strout, Vertel me alles
Het boek heeft een fantastische titel, deze klinkt zo uitnodigend. Tegelijk krijg je ook het gevoel dat er naar je wordt geluisterd.
In het boek ontmoeten de twee hoofdfiguren uit vorige boeken van Elizabeth Strout elkaar, de hoogbejaarde Olive Kitteridge, een wiskundelerares van 90 jaar die in een seniorenwoning woont en Lucy Barton, een succesvol schrijfster van 66 jaar. Zij vertellen elkaar verhalen over mensen die zij hebben gekend. Het is de bedoeling dat Lucy die opschrijft, zij kan goed luisteren.
In het boek komen veel personen voor, misschien soms teveel. Dat gaat dan ten koste van de andere personages, waarvan een heel groot aantal al wel bekend zijn. Zoals Bob Burgess die wekelijks een wandeling maakt met Lucy Barton. Zij bespreken veel met elkaar en begrijpen elkaar, voelen liefde.
Er is veel liefde maar ook veel lijden. Lijden omdat je een “zondeneter” bent, liefde omdat dat later weer wordt goedgemaakt. Het voelt als liefde als je je niet meer eenzaam voelt bij iemand.
Mensen en het leven dat ze leiden, dat is de essentie zegt Lucy en Olive beaamt dat. Mensen leven, hebben hoop, kennen liefde en toch lijden ze, allemaal!!
Een fijn boek dat gemakkelijk leest, maar vergis je niet. Het gaat wel over iets en dat kan Elizabeth Strout als geen ander met heel veel liefde voor de mensen zo mooi beschrijven.
Het boek heeft een fantastische titel, deze klinkt zo uitnodigend. Tegelijk krijg je ook het gevoel dat er naar je wordt geluisterd.
In het boek ontmoeten de twee hoofdfiguren uit vorige boeken van Elizabeth Strout elkaar, de hoogbejaarde Olive Kitteridge, een wiskundelerares van 90 jaar die in een seniorenwoning woont en Lucy Barton, een succesvol schrijfster van 66 jaar. Zij vertellen elkaar verhalen over mensen die zij hebben gekend. Het is de bedoeling dat Lucy die opschrijft, zij kan goed luisteren.
In het boek komen veel personen voor, misschien soms teveel. Dat gaat dan ten koste van de andere personages, waarvan een heel groot aantal al wel bekend zijn. Zoals Bob Burgess die wekelijks een wandeling maakt met Lucy Barton. Zij bespreken veel met elkaar en begrijpen elkaar, voelen liefde.
Er is veel liefde maar ook veel lijden. Lijden omdat je een “zondeneter” bent, liefde omdat dat later weer wordt goedgemaakt. Het voelt als liefde als je je niet meer eenzaam voelt bij iemand.
Mensen en het leven dat ze leiden, dat is de essentie zegt Lucy en Olive beaamt dat. Mensen leven, hebben hoop, kennen liefde en toch lijden ze, allemaal!!
Een fijn boek dat gemakkelijk leest, maar vergis je niet. Het gaat wel over iets en dat kan Elizabeth Strout als geen ander met heel veel liefde voor de mensen zo mooi beschrijven.
1
Reageer op deze recensie