Lezersrecensie
Spookachtig goed!
Dankzij ‘Literaire thrillers’ op instagram mocht ik ‘Voor het donker thuis’ (Riley Sager) lezen.
Ik vond het niet het beste boek van Sager. ‘Sluit alle deuren’ en ‘De laatste meisjes’ vond ik beter. Maar dit boek greep me vooral in het begin wel aan….het was erg mysterieus en spooky. Helemaal als je in je eigen huis geluiden gaat horen ’s nachts, je iedere nacht om 4.08 wakker wordt, en je niet je brievenopener spoorloos kwijt raakt, maar een broodmes….
Er wordt niet voor niets gezegd, lees dit boek niet ’s avonds. De schrijfstijl van Sager verveelt niet. Doordat de hoofdstukken afwisselend geschreven worden tussen de hoofdpersoon Maggie nu, en 25 jaar geleden vanuit de vader van de hoofdpersoon, wil je maar door blijven lezen. Daarnaast is Sager er perfect in geslaagd om de hoofdstukken van Maggie zo goed af te stemmen op de hoofdstukken van haar vader dat je zelf ook begint te twijfelen wat er echt gebeurd is en wat niet.
Hoe verder je in het verhaal komt hoe meer geheimen er aan het oppervlak komen. Beetje bij beetje werk je toe naar de ontknoping. En die ontknoping is erg sterk én buitengewoon verrassend.
“Beloof me dat je nooit teruggaat. Nooit.”
Ik vond het niet het beste boek van Sager. ‘Sluit alle deuren’ en ‘De laatste meisjes’ vond ik beter. Maar dit boek greep me vooral in het begin wel aan….het was erg mysterieus en spooky. Helemaal als je in je eigen huis geluiden gaat horen ’s nachts, je iedere nacht om 4.08 wakker wordt, en je niet je brievenopener spoorloos kwijt raakt, maar een broodmes….
Er wordt niet voor niets gezegd, lees dit boek niet ’s avonds. De schrijfstijl van Sager verveelt niet. Doordat de hoofdstukken afwisselend geschreven worden tussen de hoofdpersoon Maggie nu, en 25 jaar geleden vanuit de vader van de hoofdpersoon, wil je maar door blijven lezen. Daarnaast is Sager er perfect in geslaagd om de hoofdstukken van Maggie zo goed af te stemmen op de hoofdstukken van haar vader dat je zelf ook begint te twijfelen wat er echt gebeurd is en wat niet.
Hoe verder je in het verhaal komt hoe meer geheimen er aan het oppervlak komen. Beetje bij beetje werk je toe naar de ontknoping. En die ontknoping is erg sterk én buitengewoon verrassend.
“Beloof me dat je nooit teruggaat. Nooit.”
1
Reageer op deze recensie