Lezersrecensie
historische jeugdroman over met name het leven op een VOC schip
Gerard van Gemert heeft al tientallen jeugdboeken geschreven. Hij schrijft allerlei genres: sport, fantasie en ook historische verhalen.
Eerder schreef hij al met Henry Wilbrink over de Tweede Wereldoorlog ( titel ontzet) en nu is er weer een samenwerking wat dit zeevaardersavontuur opleverde.
Het verhaal speelt zich af van 1693 tot 1697 en met name op zee. Vanaf pagina 1 zit je meteen in het verhaal wat zich afspeelt in een heftige tijd.
Een voorwoord of inleiding om deze tijd in te leiden had wenselijk geweest omdat niet iedere 10- 12jarige op de hoogte is van de zeevaart, VOC of überhaupt het leven in die periode
Het boek bevat ook geen nawoord, wat gebruikt had kunnen worden om de rol van de twee auteurs wat toe te lichten.
Verder staan er een handvol illustraties in die ik niet als meerwaarde zie voor het verhaal. Ik vind de tekenstijl niet bijzonder en spreekt mij niet aan. Maar dat is mijn persoonlijke voorkeur.
Het verhaal zelf is heftig en gaat over Pieter die op zestienjarige leeftijd het ouderlijk huis moet ontvluchten. Het is eind zeventiende eeuw en hij besluit zich aan te melden bij een VOC schip mee te varen naar de Post.
Het leven op zee is zwaar. Hard werken, zwaar, ziektes, dood , onvrede onder de bemanning en scheiding tussen arm personeel en rijke bemanning. En laat er nu ook een meisje meevaren waar hij verliefd op wordt.
Een avontuurlijk verhaal wat ook leest als een groot avontuur.
Het geeft naast de spannende intriges en verhaallijn ook een duidelijk beeld weer over de afstand tussen de klassen en het leven en opgroeien in die tijd. Op de leeftijd van 16 werd je al gezien als iemand die hard kon meewerken en was er geen medelijden of mogelijkheid te luieren. Een heel andere tijd om in op te groeien , iets wat voor de jeugd van nu moeilijk is voor te stellen
De schrijfstijl van Gerard van Gemert is laagdrempelig en hoewel de uitgeverij het boek indeelt bij 10-12 jaar , wat taaltechnisch wel kan, toch een kanttekening dat het boek best pittige stukken heeft.
Zo val je bij het begin al in een stuk waarin mishandeling en een moord voorkomt en er zitten meer gewelddadige stukken in. (Bijvoorbeeld het kielhalen )Deze worden ook gedetailleerd omschreven. Het leven aan boord toen was hard en rauw en dat vind je terug in het verhaal.
Waarin trouwens een goede opbouw is naar een prima einde.
Eerder schreef hij al met Henry Wilbrink over de Tweede Wereldoorlog ( titel ontzet) en nu is er weer een samenwerking wat dit zeevaardersavontuur opleverde.
Het verhaal speelt zich af van 1693 tot 1697 en met name op zee. Vanaf pagina 1 zit je meteen in het verhaal wat zich afspeelt in een heftige tijd.
Een voorwoord of inleiding om deze tijd in te leiden had wenselijk geweest omdat niet iedere 10- 12jarige op de hoogte is van de zeevaart, VOC of überhaupt het leven in die periode
Het boek bevat ook geen nawoord, wat gebruikt had kunnen worden om de rol van de twee auteurs wat toe te lichten.
Verder staan er een handvol illustraties in die ik niet als meerwaarde zie voor het verhaal. Ik vind de tekenstijl niet bijzonder en spreekt mij niet aan. Maar dat is mijn persoonlijke voorkeur.
Het verhaal zelf is heftig en gaat over Pieter die op zestienjarige leeftijd het ouderlijk huis moet ontvluchten. Het is eind zeventiende eeuw en hij besluit zich aan te melden bij een VOC schip mee te varen naar de Post.
Het leven op zee is zwaar. Hard werken, zwaar, ziektes, dood , onvrede onder de bemanning en scheiding tussen arm personeel en rijke bemanning. En laat er nu ook een meisje meevaren waar hij verliefd op wordt.
Een avontuurlijk verhaal wat ook leest als een groot avontuur.
Het geeft naast de spannende intriges en verhaallijn ook een duidelijk beeld weer over de afstand tussen de klassen en het leven en opgroeien in die tijd. Op de leeftijd van 16 werd je al gezien als iemand die hard kon meewerken en was er geen medelijden of mogelijkheid te luieren. Een heel andere tijd om in op te groeien , iets wat voor de jeugd van nu moeilijk is voor te stellen
De schrijfstijl van Gerard van Gemert is laagdrempelig en hoewel de uitgeverij het boek indeelt bij 10-12 jaar , wat taaltechnisch wel kan, toch een kanttekening dat het boek best pittige stukken heeft.
Zo val je bij het begin al in een stuk waarin mishandeling en een moord voorkomt en er zitten meer gewelddadige stukken in. (Bijvoorbeeld het kielhalen )Deze worden ook gedetailleerd omschreven. Het leven aan boord toen was hard en rauw en dat vind je terug in het verhaal.
Waarin trouwens een goede opbouw is naar een prima einde.
1
Reageer op deze recensie