Lezersrecensie
Vermakelijke thriller die leest als een soap
Wieke Mulier is actrice en auteur. Eerder las ik van haar het boek ‘ honingdauw‘ , een toegankelijke psychologische thriller die mij wist te boeien en waardoor ik deze titel van haar wel wilde lezen.
Residentie Applegarden is een complex voor senioren en bestaat uit 50 luxe appartementen. Na hun pensioen gaat het apothekersechtpaar Max en Vera daar wonen. Vera met flinke tegenzin maar door de standvastigheid van Max gaat ze toch maar mee. Max toont meteen meer dan gewone interesse in de buren tot verbazing van Vera. Ze vind sowieso dat hij raar gedrag vertoont. Ze mag met haar buurman uit eten (terwijl hij altijd jaloers is), hij richt een clubje op om het roer binnen het complex om te gooien en er sterven een aantal bewoners. Sterven zij een natuurlijke dood? Wat brouwt Max in de kelder? Reden genoeg voor Vera om op onderzoek uit te gaan.
Deze vlot leesbare, vermakelijke, thriller laat zich lezen als een soap of feelgoodboek. Het is een soort ‘ Hendrik Groen ‘ maar dan met thriller elementen. Dus ideaal om even een paar uurtjes ontspannen te lezen. Ik lees veel thrillers en dacht in het begin dat de auteur alles al weg gaf tussen de regels door. Niets was minder waar want er zat een leuke twist in het boek met een prima afgerond einde.
Al eerder bekend met een van haar titels vind ik haar schrijfstijl prettig en zoals gezegd leest het lekker weg. Het boek telt slechts 178 pagina’s dus voor de ruimte die zij tot haar beschikking had lukte het toch om de karakters goed weer te geven en tot op zekere hoogte wat verdieping te geven. Voor het verhaal is het niet nodig om echt de diepte in te gaan omdat het hier en nu meer van belang is. Voor liefhebbers van who-dunnit verhalen is dit ook wel leuk om te lezen vanwege het speurwerk van Vera, al heeft zij wel een tunnelvisie op zijn tijd. Dit komt wel ten goede van de spanningsopbouw.
Kleine kanttekening*; wat niet over de inhoud van het verhaal gaat of over de opbouw maar wel over het leestempo. Het boek is helaas niet goed geredigeerd. Normaal val ik niet over een paar foutjes wat in een volgende druk er uitgehaald zal worden. Ik benoem dat niet eens in mijn recensie. Maar bij dit boek was het heel opvallend. Het ging mij zelfs storen en omdat ik meestal met geeltjes werk als ik een boek lees voor recensie en die plak in het boek voor iets wat opvalt werden dit er wel aardig wat. Dit belemmerde mij in mijn leestempo en leesplezier. Ik ben nu eenmaal iemand die daar niet over heen kan lezen.
Ik hoop van ganser harte dat er voordat er een eventuele tweede druk nog even een goede redactie ronde over het verhaal heen mag gaan. Dit heeft dit boek zeker wel verdient.
Residentie Applegarden is een complex voor senioren en bestaat uit 50 luxe appartementen. Na hun pensioen gaat het apothekersechtpaar Max en Vera daar wonen. Vera met flinke tegenzin maar door de standvastigheid van Max gaat ze toch maar mee. Max toont meteen meer dan gewone interesse in de buren tot verbazing van Vera. Ze vind sowieso dat hij raar gedrag vertoont. Ze mag met haar buurman uit eten (terwijl hij altijd jaloers is), hij richt een clubje op om het roer binnen het complex om te gooien en er sterven een aantal bewoners. Sterven zij een natuurlijke dood? Wat brouwt Max in de kelder? Reden genoeg voor Vera om op onderzoek uit te gaan.
Deze vlot leesbare, vermakelijke, thriller laat zich lezen als een soap of feelgoodboek. Het is een soort ‘ Hendrik Groen ‘ maar dan met thriller elementen. Dus ideaal om even een paar uurtjes ontspannen te lezen. Ik lees veel thrillers en dacht in het begin dat de auteur alles al weg gaf tussen de regels door. Niets was minder waar want er zat een leuke twist in het boek met een prima afgerond einde.
Al eerder bekend met een van haar titels vind ik haar schrijfstijl prettig en zoals gezegd leest het lekker weg. Het boek telt slechts 178 pagina’s dus voor de ruimte die zij tot haar beschikking had lukte het toch om de karakters goed weer te geven en tot op zekere hoogte wat verdieping te geven. Voor het verhaal is het niet nodig om echt de diepte in te gaan omdat het hier en nu meer van belang is. Voor liefhebbers van who-dunnit verhalen is dit ook wel leuk om te lezen vanwege het speurwerk van Vera, al heeft zij wel een tunnelvisie op zijn tijd. Dit komt wel ten goede van de spanningsopbouw.
Kleine kanttekening*; wat niet over de inhoud van het verhaal gaat of over de opbouw maar wel over het leestempo. Het boek is helaas niet goed geredigeerd. Normaal val ik niet over een paar foutjes wat in een volgende druk er uitgehaald zal worden. Ik benoem dat niet eens in mijn recensie. Maar bij dit boek was het heel opvallend. Het ging mij zelfs storen en omdat ik meestal met geeltjes werk als ik een boek lees voor recensie en die plak in het boek voor iets wat opvalt werden dit er wel aardig wat. Dit belemmerde mij in mijn leestempo en leesplezier. Ik ben nu eenmaal iemand die daar niet over heen kan lezen.
Ik hoop van ganser harte dat er voordat er een eventuele tweede druk nog even een goede redactie ronde over het verhaal heen mag gaan. Dit heeft dit boek zeker wel verdient.
1
Reageer op deze recensie